Malarz, scenograf, ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Debiutował w roku 1958 scenografi ą dla Opery Śląskiej we Wrocławiu. Wkrótce zaczął wystawiać również prace malarskie. W roku 1963 Kałucki miał swoją pierwszą wystawę indywidualną w krakowskiej Galerii Krzysztofory. W 1976 r. został ofi cjalnie członkiem Grupy Krakowskiej. Prowadził pracownię malarstwa poznańskiej ASP w latach 1981 – 2003. Artystę interesuje studiowanie relacji między elementami przestrzeni, ruchu, barwy i światła. Stosuje przede wszystkim formy abstrakcyjne – geometryczne. Chętnie ogranicza je na płaszczyźnie obrazu linią łukowatą bądź z niej samej czyni obiekt zainteresowań. Geometria w obrazach Kałuckiego jest mocno konceptualna, widz podświadomie wyobraża sobie brakujące elementy łuków czy pasów, czuje siły działające wewnątrz kompozycji. Układy te są precyzyjnie przemyślane. Konsekwentnie realizuje swoje poszukiwania w różnych mediach, grafice a nawet instalacji. Kwintesencją przedstawień malarskich Kałuckiego są trzy motywy: łuk, który jest fragmentem koła i rozszerza przestrzeń pracy, linia prosta oraz barwna płaszczyzna. Wszystkie działania malarskie Kałuckiego cechuje precyzja i dokładność. Artysta jest bardzo oszczędny w środkach, dzięki czemu uzyskuje niesamowitą przejrzystość wymowy. Sztuka Kałuckiego jest niewątpliwie kontynuacją abstrakcji geometrycznej początków XX wieku.
×