Ewa Partum tworzy prace konceptualne i interwencje w przestrzeni publicznej. Zajmuje się też poezją konkretną, filmem i mail artem. Urodzona w 1945 roku w Grodzisku Mazowieckim pod Warszawą, rozpoczęła w 1963 roku studia artystyczne na PWSSP w Łodzi. Po dwóch latach przeniosła się do warszawskiej ASP, gdzie kontynuowała naukę w pracowniach Aleksandra Kobzdeja i Stefana Gierowskiego. Swój dyplom poświęciła w części teoretycznej poezji konkretnej, a w części praktycznej działaniom na obiektach z serii „Multipart” Tadeusza Kantora. W 1972 roku założyła w Łodzi Galerię Adres, gdzie pokazywała twórczość międzynarodowych artystów konceptualnych. Od 1983 roku mieszka i pracuje w Berlinie.
Sztuka Ewy Partum odegrała znaczącą rolę w rozwijającym się nurcie feministycznym. „Zaistniała potrzeba tworzenia sztuki, która miałaby znaczenie nie tylko dla sztuki i artystów, ale również oddziaływała społecznie. Od pracy »Mój dotyk jest dotykiem kobiety« przeszłam do »Mój problem jest problemem kobiety«. Użyłam swojego ciała jako symbolu i narzędzia. Dotyczyło to wszystkich kobiet. Wiele młodych artystek poszło moją drogą” – mówi Partum (Polak M., Idei nie można zamknąć. Rozmowa z Ewą Partum, Magazyn „Szum” 25.02.2022). Od lat 70. artystka tworzy cykl „Poem by Ewa”, na który składają się konceptualne działania i obiekty aktywnie związane z poezją. Artystka m.in. rozsypywała pojedyncze, wycięte z papieru litery alfabetu w pozaartystycznej przestrzeni takiej jak przejście podziemne, zbocze góry czy morze. Odciskała też na kartkach pomalowane szminką usta, uzupełniając je słowami: „Poem by Ewa”, „L. O. V. E.” czy „My Touch is a Touch of a Woman”. W jednej ze swoich pierwszych akcji, zatytułowanej „Zmiana” (1974), Partum poruszyła problem samoidentyfikacji kobiety-artystki. Dzieląc swą twarz na pół, jedną jej część „postarzyła” za pomocą profesjonalnej charakteryzacji, czyniąc ją nieestetyczną. Do akcji wróciła podczas wystawy w łódzkiej Galerii Art Forum, gdzie tym razem – leżąc nago – przeszła proces postarzającej charakteryzacji połowy ciała („Zmiana. Mój problem jest problemem kobiety” 1979).
Artystka brała udział w wielu znaczących pokazach w kraju i za granicą, m.in. w Le Mouvement Biennale w Szwajcarii, Triennale Sztuki w Paryżu, 18. Biennale of Sydney, Manifesta 7 w Rovereto czy WACK! Art and The Feminist Revolution Moca w Los Angeles. Waga artystycznego dorobku Partum w kontekście sztuki feministycznej została podkreślona w 2011 roku na wystawie „Trzy kobiety. Maria Pinińska-Bereś, Natalia Lach-Lachowicz, Ewa Partum” w warszawskiej Zachęcie.
