Polswissart

(…) Niemal wyłącznym tematem dzieł Kazimierza Wasilkowskiego jest kobieta, pojmowana jako „spiritus movens” wszystkich spraw i uczuć ludzkich, w niej skupiają się anielskie i szatańskie moce, piękno i ohyda życia, zbrodnia i cnota. (…) Na tle tej zgrabnej dekoracji, złożonej z wód, łąk, lasów, pól, w oświetleniu, zastosowaniem do potrzeb tematu, pozują się kształty kobiece w postacie kapryśnic, kapłanek, nimf, bachantek, niewinnych dziewczątek lub dam wykwintnych w portretach. Portret kobiecy był bowiem specjalnością K. Wasilkowskiego (…)”
cyt. za: Bunkiewicz W., Wystawa Wasilkowskich, w: Kurier Warszawski, 1935, nr 288, s. 19-20.

Leśna nimfa ze świerszczem i cytrą doskonale wpisuje się w dorobek artystyczny Wasilkowskiego, stanowiąc znakomity przykład jego biegłości malarskiej, elegancji w ukazywaniu kobiecego ciała i zdolności w budowaniu poetyckiego nastroju i tajemniczości. Wyraźną inspiracją do powstania dzieła była twórczość prerafaelitów.

Kazimierz Władysław Wasilkowski, brat rzeźbiarza Leopolda, mąż malarki Marii Nostitz-Jackowskiej. Naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej (1880-1882) pod kierunkiem W. Gersona i A. Kamińskiego. Kontynuował studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i F. Cynka (1883-1884). Po uzyskaniu stypendium Królestwa Polskiego uczył się w petersburskiej Akademii (1884-1891) gdzie otrzymał trzy medale małe i srebrne, jeden wielki oraz premię za kompozycję. Od roku 1892 mieszkał w Warszawie. W 1895 roku wyjechał w podróż artystyczną po Europie. Zwiedził wówczas Francję, Włochy i Niemcy. Był członkiem warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w którego gmachu wystawiał regularnie (1893-1914). Ponadto prezentował swoje obrazy w warszawskich Salonach: Rychlinga, Krywulta i Kulikowskiego, a także w Wilnie, Lwowie i Petersburgu. Artysta obdarzony niezwykłym smakiem, wyczuciem dekoracyjności oraz talentem warsztatowym, malował pełne zmysłowego wdzięku kobiety na tle natury lub bogatych wnętrz. Ilustrował m.in. Ballady Mickiewicza i poezję Glińskiego. Liczne prace zdobiły pisma: Świat, Tygodnik Ilustrowany i Ziarno. Obraz Diana miał w swych zbiorach hr. August Zamoyski. Dzieło Żądze zostało nagrodzone złotym medalem na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku. Obecnie Muzeum Mazowieckie w Płocku posiada pracę Salome, zaś Muzeum Narodowe w Warszawie Studium kobiety plotącej warkocz.