Polswissart

Oferowana praca, Figura nr 185 z 1963 roku, należy do serii Bestiarium, która zdominowała twórczość Lebensteina w pierwszej połowie lat 60 a dokładniej w latach 1963-65. Obrazy z tego cyklu pokazywane były na wystawach indywidualnych artysty w całej Europie, m.in. w Galerii Profili w Mediolanie, Galleria l'Obelisco w Rzymie czy w Palais des Beaux-Arts w Brukseli oraz paryskiej Galerie Lacloche. Pojawienie się cyklu Bestiarium to metamorfoza jakiej uległa twórczośc Lebensteina w 1963 roku. Formy zwierzęce w układzie horyzontalnym zastąpiły temat wertykalnej figury ludzkiej, który towarzyszył artyście od 1954 roku. Płótna charakteryzują się gruboziarnistą, mięsistą masą malarską, głównymi bohaterami są w nich zwierzęta. Przejście od formy antropoidalnej do zwierzęcej przejawia się w cyklu Bestiarium poprzez zabieg zagęszczenia farby, nadaniu płaszczyźnie fakturowości. W obrazach tych nie ma narracji, nie ma nic co odwracałoby uwagę widza od postaci samego zwierzęcia – jego stwardniałej skóry, mięśni i kręgów. Figura nr 185 fascynuje bogactwem faktury mitycznego zwierzęcia – bestii. Całość kompozycji w płaskim, niemalże symetrycznym, ułożeniu zwierzęcia, reliefowości powierzchni i kolorystyce daje nieodparte wrażenie obcowania z wycinkiem paleontologicznego wykopaliska. Wpisana w formę okręgu bestia znajduje swe analogie w Figurze 195 z tegoż samego 1963 roku czy kompozycji Garbus z 1965 roku. Oferowana praca, dwukrotnie pokazywana na europejskich wystawach indywidualnych Lebensteina stanowi reprezentacyjny przykład dojrzałych poszukiwan artysty cenionego już wówczas na arenie międzynarodowej za swój niepowtarzalny styl.

Galerie Lacloche, Paryż
kolekcja prywatna, Warszawa

Galerie Lacloche, Paryż, 1964
Palais des Beaux – Arts, Bruksela, 1964

Jan Lebenstein - promenade. Obrazy i rysunki z lat 50. i 60. XX wieku [katalog wystawy], Galeria aTAK, Warszawa 2012, str. 26, il. 14.

Absolwent warszawskiej ASP (1948-54) w klasie Artura Nachta-Samborskiego należy do grupy najwybitniejszych polskich malarzy i rysowników. Przełomowym momentem w karierze artystycznej Lebensteina było otrzymanie w 1959 roku Grand Prix na I Międzynarodowym Biennale Młodych w Paryżu. Od tego momentu twórczość artysty weszła na wielkie międzynarodowe salony zdobywając sobie wielkie uznanie krytyków i publiczności, dzięki wydarzeniom takim jak indywidualna wystawa w paryskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej w 1961 roku. Kolejne pokazy, w Amsterdamie, Nowym Jorku, Rzymie, Oslo czy Berlinie, tylko utwierdzały pozycję Lebensteina stawiając go w ścisłej czołówce światowego malarstwa. Jego twórczość jest trudna do zdefi niowania. Z jednej strony jawi się jako oryginalna odmiana malarstwa figuratywnego, z drugiej zaś przemawia bogatym językiem abstrakcyjnym, który bliski jest surrealizmowi. Obrazy Lebensteina to poetyckie transpozycje figury ludzkiej, ekspresyjne postaci zwierzęce, w których przebrzmiewa fascynacja reliktami archaicznych kultur.