Polswissart

Ryszard Grzyb to jeden z najwybitniejszych wspołczesnych malarzy polskich średniego pokolenia. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976–1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979–1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego W latach 1982– 1992 był członkiem Gruppy, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w maju i czerwcu 1986 razem z Ryszardem Woźniakiem przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990–1991 w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki, w 1995 ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe, a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda. Swój styl, stale pogłębiany i wzbogacany, traktuje jako sposób wypowiedzi i filozofię. Ryszard Grzyb gra groteską, używając przede wszystkim świata ludzi i zwierząt, a czasami też roślin. Czuje się jednak, że wiele czułości ma przede wszystkim dla fauny. Ludzie są u niego często brzydcy, brutalni, zwierzęta są piękne, łagodne. Ryszard Grzyb z powodzeniem operuje zwartym, mocnym, wyrazistym kolorem. W tym duchu tworzy nadal – i jak sam mawiał: właśnie, że nie dla historyków sztuki, nie dla potomności,nie dla koneserów, nie ambitnie. A właśnie malować tak, żeby było ładnie albo brzydko. Bez dupościsku, zwyczajnie. Niech to będzie bez „treści”, bez „Filozofii”. Jakieś historyjki o ptaszkach, nocniku, o pokazywaniu języka, o rybkach w akwarium, niech to będzie jak opowiadanie historyjek wymyślonych na poczekaniu. Lekko, jak dziecko robiące pipi pod krzakiem. Tego powinienem się trzymać. Wrócić do karnawału w sobie, który gdzieś mi się zapodział ostatnio – bo to jest mój żywioł, ja jestem śmieszek, błazenek, wesołek, to moja rola do odegrania. Wrócić do karnawału w malarstwie.