Polswissart

Polska, kolekcja prywatna
Wiedeń, kolekcja prywatna
Berlin, Auktionshaus Dannenberg, aukcja 04.06.2010, poz. 405.

Godebski jest jednym z najbardziej wziętych rzeźbiarzy ostatniej ćwierci XIX stulecia. Zarówno na ziemiach polskich, jak i na arenie międzynarodowej. Większość życia spędził w Paryżu gdzie zrealizował szereg zamówień na rzeźby monumentalne, dekoracyjne, sakralne, sepulkralne i portretowe. W swojej twórczości pozostał wierny akademickim wzorcom nakazującym kształtowanie posągów w oparciu o style historyczne. Wykonywał również tzw. typ dekoratywnej figury salonowej. Ujmowana tematyka mitologiczna jest pretekstem dla ukazania pełnej pikanterii scen rodzajowych

cyt. za: Figura w rzeźbie polskiej XIX i XX wieku, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 1999, s. 60.

Cyprian Godebski był polskim rzeźbiarzem, który większość swojego życia spędził poza granicami kraju. Był wnukiem Cypriana (Kamila) Godebskiego, który był poetą, pisarzem oraz synem Franciszka Ksawerego, powstańca i działacza emigracyjnego oraz w późniejszych latach historyka i kustosza Ossolineum. Swoją edukację artystyczną rozpoczął w Szkole Polskiej Narodowej w Batignales (której współzałożycielem był jego ojciec), by w następnych latach kształcić się w pracowni rzeźbiarskiej F. Jouffroy. Pierwsze małżeństwo zawarł z Zofią z Servaisów, córki belgijskiego wiolonczelisty Adriena-Francois Servais, dla którego Godebski wykonywał monumentalny pomnik. Owocem małżeństwa była córka Misia Sert (Maria Zofia Olga Zenajda Godebska), uwielbiana w środowisku artystycznym. W 1875 r. przybył do Warszawy z druga żoną, Matylda z domu Rosen, z którą zaczął prowadzić salon skupiający tutejsze elity intelektualno-artystyczne. W tym również czasie rozpoczął pisanie felietonów zatytułowanych Listy o sztuce, publikowanych na łamach Gazety Polskiej, które przyczyniły się do ożywienia życia kulturalnego stolicy.Należał do artystów cieszących się za życia międzynarodową sławą. Pozostał wierny stylistyce akademickiej, której zasad nauczył się w Paryżu i Petersburgu. Na uwagę zasługuje mistrzostwo artysty przejawiające się w modelunku postaci oraz opracowaniu detalu. Za granicą do zrealizowanych według jego projektów dzieł monumentalnych należą m. in. Pomnik Wyzwolenia w stolicy Peru, Limie (1859 – 1866), który stanowi rozbudowaną kompozycję zwieńczoną posągiem Geniuszazwycięstwa z umieszczonymi poniżej personifikacjami Peru, Boliwii, Chile i Ekwadoru oraz figurą generała Jose San Martina. Wykonywał również rzeźby portretowe, pomniki miejskie, pomniki nagrobne. W Warszawie można oglądać jego monumentalny pomnika Adama Mickiewicza na Krakowskim Przedmieściu, oraz marmurowe popiersie żony Zofii Servais w Muzeum Narodowym. Jego obrazy wielokrotnie, były prezentowane na paryskich salonach: m.in. w Palais de l'Industrie na której Godebski wystawiał się obok J. Chełmińskiego, H. Kossowkiego i K.Pochalskiego. Na Champes – Elys czy w Téâtre d'Application, gdzie zaprezentował serie żywych obrazów pt. Poematy miłości z tekstem poetyckim A. Silvestre'a i muzyką A. Georges'a. W 1897r. został prezesem Polskiego Koła Artystyczno -Literackiego w Paryżu. Do głównych zadań tej organizacji należało gromadzenie i wspieranie artystów i literatów polskich. Cyprian Godebski otrzymywał zlecenia od władz i osób prywatnych w wielu krajach. Mieszkał i pracował we Lwowie, Petersburgu, Wiedniu, Paryżu, Belgii. Wygrywał międzynarodowe konkursy rzeźbiarskie, stworzył wiele wizerunków twórców muzyki swojej epoki (Liszta, Rossiniego), zrealizował kilka znanych pomników na cmentarzach paryskich, w tym nagrobek sławnego poety Théophile'a Gautiera. Rzeźba Godebskiego do dziś zdobi operę w Monte Carlo. Godebski był człowiekiem światowym, głodnym wiedzy i stawiania sobie nowych celów. Dzięki jego rozległej działalności zrzeszającej grupę artystów, umożliwił błyskawiczną karierę wielu polskim malarzom m. in. Józefowi Chełmońskiemu.