Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna

Tadeusz Sowicki był postacią bardzo dobrze znaną głównie wszystkim miłośnikom polskiego teatru lalek. Wraz z żoną Marią Sowicką współtworzył a następnie prowadził Teatr Lalki i Aktora „Guliwer” w Warszawie. Był kierownikiem literackim i plastycznym tego teatru. Był ponadto autorem scenografi i do sztuk w teatrach lalek Baj oraz Arlekin, w Teatrze Małym oraz Syrena. Ponadto ilustrował książki dla dzieci oraz bajki na przezroczach. W latach 60-tych był również przewodniczącym sekcji scenografi i Zarządu Głównego Związku Artystów Plastyków. Niezwykle barwna osobowość twórcza, spełniająca się w wielu aspektach działalności artystycznej, głównie poświęconej dzieciom. Urodzony w 1915 roku w Krakowie, tak naprawdę swoje życie związał potem z Warszawą. Studia na warszawskiej ASP na wydziale malarstwa i senografii przerwała wojna oraz typowe dla pokolenia koleje losu obrońców ojczyzny. Sowicki był nieodrodnym przedstawicielem swojego czasu. W 1940 roku, po ucieczce z obozu, dołączył do utworzonej właśnie w Syrii Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. W stopniu podporucznika artylerii brał m.in. udział w obronie Tobruku oraz w bitwie pod Gazalą, a także w zdobyciu Monte Cassino. Został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi. Znana jest jego twórczość poetycka z tego okresu. Był jednym z licznej grupy żołnierzy- -poetów Karpatczyków. W 1944 r. opublikował w Jerozolimie w wydawnictwie W drodze tom wierszy Zwrotnik Wilkołaka. Jego wiersze znalazły się również w zbiorze Poezja Karpacka oraz w antologii Poezja Polska 1939-45 wydanej w 1946 r. w Paryżu. Przerwane studia artystyczne kontynuował po wojnie w Slade School of Fine Art w Londynie, ale po ich ukończeniu wrócił w 1946 r do Polski by wraz z żoną Marią rozpocząć pełną zawirowań przygodę z Taetrem Lalek „Guliwer”. Twórczość poetycka i prozaiczna Tadeusza Sowickiego doczekała się bardzo nielicznych wydań w PRL-u, ale prace malarskie nigdy nie były pokazywane szerokiemu gronu odbiorców. Odbyła się tuż przed śmiercią wystawa jego obrazów w Londynie. Tym bardziej odnaleziona w jednej z warszawskich kolekcji praca tego trochę zapomnianego wszechstronnego artysty jest ciekawostką przede wszystkim dla kolekcjonerów, których interesuje historia teatru, ale również życia artystycznego Warszawy tamtego czasu.