Polswissart

Marcoussis wczesnym okresie (1903-1912) dzięki talentowi rysunkowemu i zręcznościom karykaturzysty utrzymywał się z ilustracji zarówno dla pism polskich jak "Mucha" i "Liberum Veto” ale także francuskich w tym „La Vie parisienne" oraz "L'Assiette au Beurre", dla którego właśnie zaprojektował prezentowaną ilustrację. "L'Assiette au Beurre" to francuski tygodnik satyryczny wydawany między 1901 a 1912 rokiem, uznawany za jedno z najciekawszych zjawisk francuskiego Belle Epoque. Jego tytuł z francuskiego znaczy tyle co „kiełbasa wyborcza”. Słynne karykatury i ilustracje z niego, często o zabarwieniu socjalistycznym lub anarchistycznym, projektowali różni artyści epoki. Z czasopismem współpracował również wybitny ilustrator Zygmunt Brenner, który współtworzył z Marcoussisem również to wydanie nr 562 opublikowane 20 stycznia 1912 roku. Okładka opatrzona jest żartobliwym tytułem „Noce poślubne”. Marcoussis widnieje na niej pod nazwiskiem Markous. Prezentowana praca to projekt dla wydawcy, u dołu autor zamieścił notatkę ze wskazówkami dotyczącymi reprodukcji kolorów w finalnej litografii.
Pojawienie się tej wczesnej pracy, można uznać za wyjątkowo ciekawe wydarzenie i propozycję dla kolekcjonerów.

Louis Marcoussis (wł. Ludwik Kazimierz Władysław Markus) pochodził z zamożnej rodziny łódzkich fabrykantów. Studia artystyczne rozpoczął w 1901 roku w krakowskiej ASP spędzając tam dwa lata pod kierunkiem Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego. Zaraz potem wyjechał do Paryża do Académie Julian. W 1912 r. za namową przyjaciela, Guillaume'a Apollinaire'a Markus zmienił swe nazwisko na nazwę podparyskiej miejscowości – Marcoussis. Kolejne dekady spędził w gronie twórców awangardowych Jeana Metzingera, Juana Grisa, Georges'a Braque'a i poetów Guillaume'a Apollinaire'a, Maxa Jacoba, André Salmona. Partnerką Marcoussisa była Alicja Halicka z którą ożenił się w 1914 roku. Po wojnie artysta kontynuował swe kubistycznie poszukiwania. Od lat 20. Marcoussis skłaniał się coraz bardziej ku poetyce surrealizmu. Z kręgiem surrealistów Marcoussis i Halicka byli zresztą blisko zaprzyjaźnieni. Spotykali się z Maxem Ernstem i Joanem Miró, przyjaźnili się z André Bretonem, Tristanem Tzarą czy Pierre’em Reverdym. Pierwsze prace malarskie, utrzymane w stylistyce impresjonistycznej wystawił w 1905 na paryskim Salonie Jesiennym. W kolejnych latach znajomość z Pablem Picassem zaowocowała zwrotem w kierunku kubizmu w którym osiągnął mistrzostwo formy posługując się językiem rzeźby. Prace te należą do najrzadszych i najbardziej poszukiwanych obiektów na rynku kolekcjonerskim nie tylko w Polsce.