Polswissart

„Udali się też pośpiesznie i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.”

Łk 2,16-20

 Boże Narodzenie stanowi fundament wiary chrześcijańskiej. Historycy wskazują narodziny Syna Bożego jako początek naszej ery (zgodnie z kalendarzem gregoriańskim). Przed wyznaczeniem początku ery chrześcijańskiej lata liczono od dnia założenia Rzymu. Dopiero po prawie 500 latach od śmierci Chrystusa papież Jan I postanowił wprowadzić sposób liczenia od daty narodzin Jezusa. Boże Narodzenie było jednym z najpopularniejszych tematów sztuki chrześcijańskiej, któremu za źródło historyczne służy głównie narracja ewangeliczna w Piśmie Świętym. Narodziny Chrystusa i złożenie Dzieciątka do żłobu opisuje Św. Łukasz (2, 1-20): do grupy pasterzy trzymającej nocną straż przy swojej trzodzie zstąpił anioł i przekazał im radosną wiadomość o narodzinach Syna Bożego. To właśnie prostoduszni pasterze jako pierwsi mogli złożyć Dzieciątku hołd. Ujęta przez Kazimierza Sichulskiego scena złożenia przez Marię do żłóbka Dzieciątka ukazana została w formie tryptyku. Całość kompozycji posiada jedno źródło światła bijące od Syna Bożego - jego blask oświetla twarze zgromadzonych wokół żłóbka z sianem postaci Marii i Józefa oraz grupy pasterzy. Cała scena przesycona została przejmującą atmosferą mistycznego napięcia. „Sichulski mocą swojego talentu i uczucia wpisuje się w pozazmysłowy świat ducha, udzielający się nam w tajemniczym wibrowaniu swego wiekuistego istnienia, subtelny świat przeczuć i odkryć wizji przyrody mnicha z Asyżu, św. Franciszka. Z tego podłoża uczuć wypływa stosunek Sichulskiego do malarstwa religijnego,w który nie zadowala się akademickimi efektami dekoracyjnymi i architektonicznymi, lecz szuka głębszej treści w kompozycji.” (M. Dienstl, Władysław Jarocki i Kazimierz Sichulski [Teka „Lamusa”], „Wieś Ilustrowana”, 1913, nr 6 s. 20) Sichulski w swoich obrazach rodzajowo-religijnych (Pokłon Pasterzy, Hołd Trzech króli) uzyskuje na wielką skalę malowniczość obyczaju huculskiego. Jak podaje Mieczysław Wallis „Jako malarz huculszczyzny stanowi w malarstwie polskim niejako ogniwo pośrednie pomiędzy Axentowiczem, a Wąsowiczem. Axentowicz odkrył przed kilkudziesięciu laty egzotyczną malowniczość „karpackich górali” dla sztuki polskiej; Sichulski jest dzisiaj ich głównym piewcą.”

M.Wallis, Sztuki plastyczne. Kazimierz Sichulski – Grupa artystów wielkopolskich Plastyka – Feliks Jabłczynski (Tow. Zachęty Sztuk Pięknych, październik 1926 r.), „Robotnik”, 1926, nr 300, s. 4.

Sichulski posiada żywy zmysł kolorystyczny, ogromną łatwość kształtowania plastycznego, lotność fantazji, wyborne odczucie ruchu, pędu, wir, wreszcie, właściwy rasowemu karykaturzyście, dar dosadnego charakteryzowania ludzi i zwierząt.

– Karol Frycz (Frycz K., Sichulski w Zachęcie, „Świat”, 1926, nr 41, s. 4-5 )

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant folklorystycznego nurtu w sztuce Młodej Polski. Twórczość Sichulskiego została zdominowana przez tematykę huculską. Urodził się 17 stycznia 1879 roku we Lwowie. Był synem inżyniera kolejowego Antoniego Jeremiasza oraz Kamilli Langner. W latach 1899-1901 Sichulski studiował przez trzy semestry prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza oraz odbył służę wojskową w armii austriackiej. W 1901 roku wstąpił do krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył się malarstwa pod okiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i  Stanisława Wyspiańskiego. Kształcił się również w Rzymie, Paryżu i Monachium. Zadebiutował jako artysta w 1903 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1903-1905 współpracował z czasopismem satyrycznym Liberum Veto, gdzie pracował jako rysownik. Od 1905 roku należał do kabaretu Zielony Balonik oraz do Towarzystwa Artystów Sztuk Polskich – Sztuka.

W 1907 osiedlił się na stałe we Lwowie. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Utrwalił wówczas w swych szkicownikach wizerunki kolegów i wojskowych osobistości, które później prezentował na wystawach i opublikował w albumach. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, zaś w okresie 1930-1939 piastował stanowisko profesora w krakowskiej ASP. W maju 1938 roku Sichulski został odznaczony brązowym medalem krakowskiej ASP za długoletnią służbę, w listopadzie zaś srebrnym.

Artysta pozostał do końca życia pod ogromnym wrażeniem Huculszczyzny, począwszy od swego pierwszego pobytu w zimie 1905 roku (będąc tam wraz z Władysławem Jarockim oraz Fryderykiem Pautschem). W jego malarstwie przeważa żywa, dekoracyjna kolorystyka, która tak fascynowała go w góralskim folklorze Karpat Wschodnich.