Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna

Słupsk, BGSW Galeria Kameralna, Tomasz Ciecierski. Malarstwo, wrzesień - październik 2001.
Budapeszt, Galeria Platan, Tomasz Ciecierski: Festmenyek, styczeń marzec 2001

Rzeczywistość, która mnie interesuje, znajduje się na granicy możliwości określenia. Stąd obrazy moje balansują na pograniczu świata rzeczywistego (przedstawiającego) i nierealnego (emocjonalnego). – Tomasz Ciecierski

Tomasz Ciecierski należy do grona najwybitniejszych współczesnych malarzy polskich, a tematem przewodnim jego sztuki jest refleksja nad istotą malarstwa. Urodził się w 1945 roku w Krakowie. Studia malarskie ukończył w 1971 roku na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uzyskując dyplom w pracowni prof. Krystyny Łady-Studnickiej. Kolejne trzynaście lat poświęcił pracy dydaktycznej na macierzystej uczelni. W 1999 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa za dorobek twórczy.

W pracach Ciecierskiego ważną rolę odgrywają elementy rysunku, grafiki i fotografii, które artysta wprowadza w przestrzeń malarskiego płótna. Odchodząc od tradycyjnie pojmowanego malarstwa, składa swoje reliefowe kompozycje z wielu samodzielnych obrazów. Początkowo prace artysty miały charakter zdecydowanie figuralny. Zmieniło się to dopiero w latach 80., kiedy zrezygnował z narracyjnego sposobu obrazowania i skupił się na syntetycznym malarstwie pejzażowym, zbliżonym do abstrakcji.

Dla Ciecierskiego zasadnicze znaczenie ma forma. Poszukuje jej, tworząc obrazy złożone z kilku niezależnych od siebie płócien czy kartek papieru. W ten sposób w obrębie jednego obrazu pojawia się wiele przedstawień, które mają ukazywać proces powstawania dzieła oraz sposób myślenia artysty w trakcie całej realizacji. „Ja po prostu chcę, żeby to ciągle było malowanie, żeby to było o malowaniu i procesie malowania, nakładania – i to wszystko. A ostatecznego celu naprawdę nie widzę. Nie widzę takiego punktu, do którego dojdę i potem już można umierać” – przyznaje Ciecierski. Jego obrazy, o na pozór tylko niespójnej kompozycji, przedstawiają charakterystyczne sylwetki ludzkie, zwierzęce lub elementy pejzażu. Prace te niekiedy sprawiać mogą wrażenie luźnych notatek. Ich istotą nie jest jednak treść, lecz sam fakt zaistnienia. „Od początku malarstwo to, niezależnie od faktu czy tematem obrazów były szkicowo potraktowane biegnące sylwetki ludzi, czy też symboliczny pejzaż, wypełnione było przekonaniem o swej suwerenności, poczuciem lekkości, umiłowaniem otwartej przestrzeni oraz ogromną kulturą i znajomością tradycji” – tłumaczy zamysł artysty Joanna Kiliszek (Kiliszek J., Ciecierski. Malarstwo/Painting, ZPAP, 2000).