Polswissart

„Przyjęcie urodzinowe” jest obrazem przedstawiającym scenę rodzajową. W kontraście do tego niezwykle nowoczesnego i nowatorskiego malarstwa swoich czasów taka tematyka wydaje się wręcz banalna. Urodziny kojarzą się nam z dziecinnym świętem w pełni swojej naiwności i niewinności. Jednak jest to przedstawienie, z którym możemy się utożsamiać, a w namalowanych gościach rozpoznać swoich bliskich i znajomych. Jest to bardzo ciepła i optymistyczna scena. Jubileuszowe święto obchodzone nawet w wieku dorosłym ma w sobie coś infantylnego, kojarzonego z latami dzieciństwa. Widzimy kogoś, kto gra na gitarze, kogoś innego niosącego owoce- ludzie celebrują tytułowe urodziny. Obraz jest niczym notatką z pamiętnika, intymnym zapiskiem z tego drobnego corocznego wydarzenia. Nie ma w nim refleksji nad przemijaniem czy przemyśleniami nad kolejnym rokiem, który zbliża nas do nieuchronnego końca. Nikt nie zastanawia się nad sensem istnienia, skupia się jedynie na tym, co jest w tym momencie, celebrują kogoś im bliskiego, komu nie poświęca się tyle czasu w ciągu roku, na ile zasługuje.

kompozycję zamkniętą, wręcz centralną. W odróżnieniu do reszty obrazów Menkesa możemy się w nim dopatrzyć silnego światłocienia. Skomplikowany układ kresek, zagęszczona sieć linii oraz wzbogacona faktura sprawiły, że postacie zespoliły się z tłem. Kolorystyka jest zdominowana przez nostalgiczne błękity, czerń, biel, żywsze akcenty wprowadzają jedynie drobne plamy różów i żółcieni. Pomimo tak ubogiej kolorystyki obraz nie traci swojego optymizmu. „Menkes jest uznawany za jednego z najznakomitszych kolorystów naszych czasów i niewielu jest artystów równych mu w wyczuciu oraz umiejętności użycia koloru. Kolor jego różnie był opisywany przez krytyków – jako ciepły, zmysłowy, elegancki czy wyśmienity.” – tak opisał prace kolorem przez Menkesa Emery Grossman w „Art and tradition: the Jewish artists in America”. Menkes malował bardzo dynamicznie, wielowarstwowo. Można obrazom zarzucać przypadkowość i nonszalancję. Jest to jednak świadomy sposób prowadzenia obrazu przez artystę. Założeniem było przedstawić widzom pozornie nieskończony obraz, który będzie kojarzył się z naiwnością. W przypadku obrazu „Przyjęcie urodzinowe” ten efekt jest wręcz obowiązkowy i pożądany, aby zobaczyć go wzrokiem naszych dziecięcych wspomnień i poczuć święto urodzin z całą jego banalnością i ciepłem.

Warszawa, kolekcja prywatna
Polswiss Art, aukcja 29.05.2018, poz. 29.
Polska, kolekcja prywatna
Nowy Jork, DOYLE, aukcja 03.05.2016, poz. 48.
USA, kolekcja prywatna