Polswissart

Na Wydziale Grafiki, gdzie studiowałem, robiłem aneks z malarstwa u prof. Jerzego Tchórzewskiego. Była to dla mnie najważniejsza część dyplomu, bo zajmowałem się wtedy i potem, po studiach, przede wszystkim malarstwem. Znałem twórczość Profesora dużo wcześniej, z którą zetknąłem się już jako licealista Ale gdy go poznałem osobiście, odkryłem że mam do czynienia z głębokim intelektualistą i erudytą. Dziesięć lat wspólnej pracy, jako jego asystent, a potem współprowadzący wspólnie z Profesorem pracownię malarstwa i rysunku dało mi okazję do wielu rozmów i przyjacielskiego kontaktu z tym wybitnym malarzem. Niewątpliwie miało to głęboki wpływ na moją samodzielną drogę twórczą - także na zasadzie swoistego buntu przeciw sztuce Profesora. Tego wymagała potrzeba poszukiwania własnej indywidualności i innego kontekstu czasu. Chociaż ciągle wracam do jego obrazów, które są dla mnie specyficznym odniesieniem. Mimo tego sprzeciwu wciąż czuję się jego uczniem. Dialog, sprzeciw, wymiana i szukanie własnej drogi, czy nie taka powinna być relacja mistrz-uczeń?

- Sławomir Ratajski

Sławomir Ratajski urodził się w 1955 w Warszawie, gdzie ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych. Od 1987 pracuje na macierzystej uczelni. Zaczynał jako asystent prof. Jerzego Tchórzewskiego, a potem prowadził pracownię rysunku na Wydziale Grafiki. Obecnie jest profesorem zwyczajnym i dziekanem Wydziału Sztuki Mediów, gdzie prowadzi także autorską Pracownię Koncepcji Artystycznych.

Debiutował w latach 80 twórczością silnie utożsamianą z nurtem Nowej Ekspresji, jednocześnie, włączając się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego, unikając jednak tematów doraźnie publicystycznych. W początku lat 80 malował obrazy inspirowane widokami miejskich murów, które stanowiły prawdziwe pole walki społeczeństwa z władzą, a w cyklu Flagi wykorzystywał kolorystykę i dwutorowość flagi polskiej. Patriotyczna i zaangażowana symbolika idzie w tych pracach w parze z dbałością o jakość czysto malarską, jakby w tej sferze artysta szukał źródła siły w obywatelskiej walce, którą przyszło toczyć w tych latach. Ten poważny ton dźwięczy w malarstwie Ratajskiego niezależnie od stylistyki jego prac w kolejnych etapach twórczości (…)Na przełomie lat 80 i 90 stopniowo ograniczał narrację i symbolikę na rzecz tajemniczych abstrakcyjnych form, w 1993 zaczął konstruować instalacje malarskie złożone z ogromnych monochromatycznych płócien. 

(Maryla Sitkowska, Słownik Malarzy Polskich, Arkady, 2001)

Obecnie, pozostając wierny ekspresyjnemu podejściu, coraz bardziej skłania się ku formom abstrakcyjnym, wzmacniając jednocześnie grę kolorystyczną. Zróżnicowaną twórczość malarską prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz w pokazach polskiej sztuki za granicą, m.in. w Paryżu, Berlinie, Madrycie, Salamance, Lipsku, Budapeszcie, Wiedniu, Mińsku, Cagnes sur Mer, Stambule, Moskwie, Lwowie, Ankarze, Buenos Aires.

Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych oraz prywatnych w kraju i za granicą.