Polswissart

Angelika Markul kontynuuje fascynacje, które są centralne w jej twórczości, takie jak upływ czasu i ucieczka śladów pamięci i materiału. Jej praktyka wyrosła z utopii totalnej archeologii, chęci archiwizacji śladów życia, zarówno ludzkiego, zwierzęcego jak i roślinnego. - Claude Anthenaise i Lauranne Germond

(Fragment tekstu kuratorskiego wystawy w Musée de la Chasse et de la Nature, Paryż 2018.)

Jednym z projektów najlepiej obrazujących fascynację Angeliki Markul miejscami i fenomenami do końca nieznanymi, a czasem wręcz niebezpiecznymi jest przedsięwzięcie zatytułowane „Tierra del Fuego”. Archipelag Tierra del Fuego, czyli Ziemia Ognista to najbardziej na południe wysunięty skrawek Ameryk. Ekstremalne warunki klimatyczne, izolacja wysp i wywoływane przez nie poczucie geologicznego nadmiaru sprawiły, że pierwsi przybysze z Europy myśleli o lokalnych mieszkańcach jak o mitycznych olbrzymach. Przyczyniły się do tego nie tyle niezaprzeczalne różnorodność i odmienność ich zwyczajów, ile „nie-ludzkie" przystosowanie się do warunków, swoją niegościnnością wykraczających poza europejskie wyobrażenie natury. Nie przypadkiem Ziemia Ognista stała się synonimem biblijnych „czasów przedpotopowych". Po owych „olbrzymach", żyjących w ścisłej relacji z otaczającym ich środowiskiem, pozostało już obecnie niewiele albo prawie nic. Kultura ludów Selk'nam, Jamana czy Kawesquar, niosących w sobie obraz świata sprzed tysięcy lat, gwałtownie zniknęła w ciągu kilku ostatnich dekad XIX wieku.

Pracując najczęściej z naturalnymi materiałami (brąz, wosk, skóra, filc, światło), Markul obrazuje niszczycielskie siły, które nas przerażają i równocześnie fascynują, sytuując je poza kulturowymi kategoriami dobra i zła. Usidlona pomiędzy tymi dwoma siłami, twórczość Markul motywowana jest pragnieniem uchwycenia i utrwalenia obrazów, uczynienia widzialnym tego, co niejasne i ukryte.

W projekcie „Tierra del Fuego”, będącym swego rodzaju osobiście pojmowaną archeologią naszych dziejów, Angelika Markul ujawnia wspomnienia zastygłe w lodzie i przywołuje serię wydarzeń i wpływów, które razem tworzą symfonię końca świata: obiekty z brązu odtwarzają dziką roślinność Ognistej Ziemi, ciała prehistorycznych zwierząt czy reliefy kartograficzne zapomnianych ścieżek. Po raz pierwszy obiekty z cyklu „Tierra del Fuego”, m.in. oferowaną Paproć (2018) artystka pokazała na indywidualnej wystawie w 2018 roku w Musée de la Chasse et de la Nature w Paryżu. Cykl ten kontynuowany był przez nią z sukcesem w kolejnych latach. 

Paryż, Musée de la Chasse et de la Nature, Angelika Markul: Tierra del Fuego, wrzesień - grudzień 2018

Angelika Markul mieszka i pracuje w Paryżu, jest absolwentką École National Supérieure des Beaux-Arts de Paris (ENSBA), gdzie w 2003 roku uzyskała tytuł magistra z zakresu multimediów pod kierunkiem Christiana Boltanskiego, a następnie w 2004 roku ukończyła studia podyplomowe wraz z seminarium Introduction à l’expostition pod kierunkiem Christiana Bernarda. Jest autorką licznych wystaw indywidualnych, m.in. Z ziemi do gwiazd, Maison des Arts, Malakoff, Francja (2014), Terre de départ, Palais de Tokyo, Paryż, Francja (2014), Wyzwolone siły. Angelika Markul i współczesny demonizm, Muzeum Sztuki, Łódź, Polska (2013), Installation monumetale, Estate de Charamande, Charamande, Francja (2013), Nie zapomnij , Galeria Foksal, Warszawa, Polska (2012), Polowanie, Galeria Arsenał, Białystok, Polska (2012), Salon Noir, MAC/VAL, Musée d’Art Contemporain du Val-de-Marne, Vitry-sur-Sine, Francja (2010), Noire Neige, Théâtre National de Chaillot, Paryż, Francja (2009), Nów, CSW Znaki Czasu, Toruń, Polska (2009), Clarté Souterraine, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, Polska (2008). Jej prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i publicznych, m.in. w zbiorach CSW Znaki Czasu w Toruniu, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Galerii Foksal w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Galerii Labirynt w Lublinie, Galerii Arsenał w Białymstoku, Signum Foundation w Wenecji oraz Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris w Paryżu. W 2012 roku została laureatką nagrody Prix SAM.