Polswissart

Malując ubrania, czułam, że je tworzę od nowa, konstruuję (…). One w dalszym ciągu pozostają skorupą, opakowaniem, które było ożywiane tym, że ktoś je nosił. Namalowane tracą ciepło tej osoby.

- Jadwiga Sawicka (Jachuła M., Szlachetny język malarstwa. Rozmowa z Jadwigą Sawicką w: Magazyn Szum, 2.11.2018.)

Twórczość Jadwigi Sawickiej opiera się na fascynacji zwyczajnym przedmiotem i zmieniającym się przekazem, jaki ze sobą niesie w zależności od kontekstu. Od 1997 r. tworzy cykl obrazów, na których przedstawia poszczególne części garderoby na pastelowym tle - spodnie, sukienki, koszule czy garnitury. Ubrania pozbawione ciała stają się zimne, puste. Artystka bada również efekty, jakie wywołuje delikatny, rozbielony kolor tła: „Myślę (…) o różnych potrawach z dodatkiem mleka i śmietany, o uwodzicielskich nazwach kolorów farb do ścian („kremowa delikatność” itp.), także o sytuacjach kolorystycznych, jakie tworzą się w zestawieniach: ciało i bielizna” (Jachuła M., Szlachetny język malarstwa. Rozmowa z Jadwigą Sawicką w: Magazyn Szum, 2.11.2018).

(ur. 1959 r.) w latach 1979-1984 studiowała w krakowskiej ASP na Wydziale Malarstwa. Dyplom obroniła w pracowni prof. J. Nowosielskiego. Zajmuje się malarstwem, fotografią, wykonuje obiekty, instalacje i prace w przestrzeni publicznej. Jej najważniejsze wystawy indywidualne to: Brak sensu dokucza, Galeria Laboratorium, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa (1997); Forma wzywa do użycia, Galeria Foksal, Warszawa (1998); Podatność materiałów, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa (1999); Krwawa, Galeria Foksal, Warszawa (2000); Nic w środku!, Bunkier Sztuki, Kraków (2003); Przyciąga i odpycha, instalacje tekstowe, fotografie, Atlas Sztuki, Łódź (2005); Daj mi wszystko, malarstwo, Galeria Starmach, Kraków (2006); Siła fatalna, w ramach cyklu W samym centrum uwagi, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (2006).