Ponad wszystko był przy tym człowiekiem delikatnym i nieśmiałym. Malarstwo, a raczej akt twórczy uważał za zarezerwowany tylko dla siebie. Nie lubił malować pod spojrzeniami widzów. Była to jedna z intymnych sfer jego życia – nie pozwalał nikomu w nią wkraczać. Nigdy nie pragnął dla siebie sławy. Przyjaciele próbujący podjąć dyskusję o jego sztuce napotykali zawstydzenie , zmianę tematu i sprowadzenie rozmowy na przykład na wspomnienia o dawnych przyjaciołach z Montparnasse’u z Modiglianim i Soutine’m na czele.
cytat za:
Winiarski A., Henri Epstein – Mistrzowie École de Paris, Wydawnictwo MUZA SA, Warszawa, 2015, s.13.
Henryk Epstein po studiach w Akademii Monachijskiej przyjechał w 1912 roku do Paryża i zamieszkał w „La Ruche”, gdzie nawiązał kontakt z Modiglianim, Soutinem i Chagallem. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli ekspresjonizmu Szkoły Paryskiej. Artysta przenosił na płótno piękno pejzaży z Południa Francji. Dynamiczna faktura, intensywne barwy, wśród których przeważały czerwienie, żółcie, zielenie i błękity a także bogate, impastowe efekty fakturalne wyróżniają jego artystyczny styl. Oferowany obraz pochodzi z najciekawszego okresu twórczości artysty, stylistycznie zdradza pokrewieństwo z francuskim fowizmem i niemieckim ekspresjonizmem.
