Polswissart

Żłobi on w grubych płytach otwory o nieostrych przejściach, tworzy wgłębienia i wypukłości, pozostawia ślady precyzyjnie usuniętego materiału. Te elementy uszeregowane są w myśl pewnych tendencji kierunkowych. (…) Powstają sugestie popychania, przyspieszania, narastania znaków i formowania się stref kierunkowych kulminacji. – Wiesław Borowski
(Bohdan Załęski [katalog wystawy], P. P. Pracownie Sztuk Plastycznych, Warszawa 1966, s. nlb)

Bohdan Załęski, znany również jako Bo Zalesius, był artystą awangardowym, zgłębiającym w swych trójwymiarowych kompozycjach temat czasu i ruchu. Karierę artystyczną rozpoczął indywidualną wystawą w 1964 roku w warszawskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w tym samym roku został też członkiem ZPAP. Rok później wziął udział w I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, z okazji którego stworzył z żeliwa formę „M”. W 1966 roku odbyła się jego indywidualna wystawa w Galerii Foksal w Warszawie, na której pokazał szereg zaskakujących, żłobionych reliefów. Ich otwory, wypukłości i wgłębienia mimo swej fizycznej statyczności, sugerowały ruch. „(…) opowieść, którą przedstawiam (…) mówi o ruchu pojętym jako zjawisko fizyczne a nie o konkretnych, poruszających się przedmiotach” – pisał w katalogu wystawy artysta (Bohdan Załęski [katalog wystawy], P. P. Pracownie Sztuk Plastycznych, Warszawa 1966, s. nlb).

Zauważony problem plastyczny stanowił dla Załęskiego istne laboratorium do artystycznych eksperymentów. Udało mu się wynaleźć autorski znak wizualny interpretujący pojęcie ruchu. Jego reliefy, choć nieruchome, otrzymały moc wywoływania zmiennych sytuacji wizualnych. Swą statyczną formą działały na niestatycznego odbiorcę. „(…) interesuje mnie możliwość ujęcia ruchu w znaku plastycznym. Próbuję porównać »ruchome« znaki, które powstają przez drastyczne atakowanie materii z tymi, które są ledwo uchwytnymi »muśnięciami«. Pokazuję zmiany, jakie zachodzą w czasie, kiedy wyzwolona energia stopniowo zamiera. Albo stopniowo zmniejszam znak reprezentujący ruch do takiej wielkości, kiedy przestaje on już spełniać rolę znaku a zmienia się w element budujący fakturę” – tłumaczył artysta (Bohdan Załęski [katalog wystawy], P. P. Pracownie Sztuk Plastycznych, Warszawa 1966, s. nlb). Twórczość Załęskiego istnieje w silnej relacji ze sztuką optyczną. Ważny jest w niej udział widza – kontakt energetyczny między nim a dziełem, które aktywizuje się w procesie percepcji.