Polswissart

Katalog Aukcji Dzieł Sztuki Domu Aukcyjnego Rempex, 27.01.2010, poz. 225.

Władysław Karol Szerner urodził się w 1870 roku w Przybenicach w majątku rodzinnym matki Apolonii Geppert. Jego ojcem był Władysław Szerner jeden z najwybitniejszych polskich twórców obrazów o tematyce historycznej związanej z lisowczykami, husarią i jazdą lekką oraz scen rodzajowych. Od 1888r. Mieszkał u ojca w Monachium, studiując na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod kierunkiem J.C.Hertericha, C. Hackla i W. Dieza. Równolegle studiując także przez cztery semestry agronomię na politechnice monachijskiej. Po ukończeniu Akademii powrócił do ojczyzny. Zadebiutował w 1893r. pokazując w warszawskim TZSP miniaturę Pod figurą. Podobnie jak ojciec sięgał po tematykę scen historycznych. Wykorzystywał motyw koni, lisowczyków, hucułów oraz epizody z dziejów Polski. Czasami również malując repliki obrazów swego ojca. Swoje obrazy podpisywał sygnaturą "Szerner junior" lub dodając „iun.” lub „jun.” obok swego imienia i nazwiska. Swoje prace prezentował również na wystawach w 1894 r. w lwowskim i krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (Sielanka i Martwa natura). Wśród jego najbardziej rozpoznawanych obrazów znajduje się motyw Krakowiaka pławiącego konie i młoda kobietę stojąca na mostku (Spotkanie). Temat tego typu rodzajowych scen pojawiał się w jego twórczości kilkakrotnie zmieniając się w drobnych szczegółach i tytułach (np. Umizgi i powtórnie Spotkanie z 1900 r.). W pierwszych latach XX w. z powodu słabego zdrowia zaprzestał malowania i objął stanowisko praktykanta rolnego w należącym do Stefana Wielowieyskiego majątku Lubcza. W latach 1909–14 corocznie wystawiał obrazy w TZSP, a od 1910r. Również w warszawskim Salonie Feliksa Rychlinga. W latach 1910–12 był członkiem zagranicznym Kunstverein w Monachium. Jego obrazy: Pokłosie, Gęsiarka, Pojenie koni, Lato i Na drodze, zostały przed pierwszą wojną światową zakupione lub wylosowane jako premie TZSP. Szerner Junior nie założył rodziny. Pod koniec życia mieszkał w drewnianej oficynie dworu w Wośnikach, należącej do Władysława Pruszaka, pasierba Józefa Brandta. Po jego śmierci obrazy pozostawione w dworku zostały skradzione podczas okupacji niemieckiej.