72. Teresa Pągowska - Dzień trzeci, 1965
Opis obiektu
Praca prezentowana na aukcji pochodzi z cyklu „Dni”. W połowie lat 60-tych artystka zaczęła eksperymentować z przedstawieniami ludzkimi, deformując je i badając ich definicję. Od początku swojej twórczości Pągowska przejawiała niezwykły talent w łączeniu kolorów i tworzeniu niebanalnych kompozycji przy pomocy barw. W połączeniu ze schematycznym traktowaniem sylwetek najczęściej kobiecych, zaklętych w dynamicznym ruchu, tworzy obrazy balansujące między figuratywnością a abstrakcją. Postacie są pozbawione cech charakterystycznych są tylko ideą człowieka, a może są jedynie wrażeniem jakie po sobie pozostawia. Pągowska nie portretuje ludzi ale opowiada o ich istnieniu. Cykl z którego pochodzi prezentowana praca – „Dzień 3” odmierza czas, w którym artystka oddaje się eksperymentom z ludzkim ciałem, szuka granicy kiedy ludzka sylwetka będzie jeszcze rozpoznawalna a kiedy już widzowie przestaną ją interpretować jako człowieczą i rozpłynie się w barwne plamy. Bogusław Deptuła o balansującej między figuracją a abstrakcją twórczości Pągowskiej mówił: „(…) w pewnym sensie jej kompozycje, to często rodzaj, by użyć słowa piosenki Przybory, enigmatów. Czasami wszystko jest jasne, proste i wyraźne. Niekiedy jednak z wielkim trudem jesteśmy w stanie zidentyfikować poszczególne kształty i rozwikłać rebus obrazu. Zazwyczaj wysiłki zostają nagrodzone i możemy odczytać, skrótowy, czy zawikłany układ form(…) Pągowska nie lubi realizmu, ale nie chce malować obrazów abstrakcyjnych. Robiła to wiele lat temu, ale przypuszcza, że ten okres jej twórczości jest już zamknięty. Zostaje niejednoznaczność i obcinanie. Obcinanie wszystkiego: w sobie, w obrazie, w emocjach, w rzeczywistości, w kolorach. Tylko wyobraźnia pozostaje nieobjęta żadną redukcją.” (Bogusław Deptuła, cyt. za: Teresa Pągowska, Warszawa 2001, s. 11.) Praca „Dzień 3” daje nam wybór czy chcemy ją interpretować jako figuratywną czy nie. Oko ludzkie zawsze doszukuje się kształtów sobie znanych. Dlatego w jasnej plamie po prawej stronie obrazu widzimy postać, najprawdopodobniej kobiecą, z dużym brzuchem, stojącą na szczupłych nogach- najprawdopodobniej ubranych w wysokie buty. Jej twarz, charakterystycznie dla prac Pągowskiej, jest rozmazana, nie dająca się rozpoznać. Postać, pomijając buty, jest naga. Możemy dopatrzeć się niczym nie przysłonionej piersi. Im dłużej przyglądamy się pracy tym więcej szczegółów możemy się dopatrzeć i zinterpretować jako nam znane. Do pewnego momentu jesteśmy zgodni, jednak im bardziej wchodzimy w szczegóły tym bardziej różnimy się w swoich interpretacjach. Czy portretowana trzyma torebkę, czy zaczepia ją pies, czy odwrócona jest do nas twarzą? To już indywidualne skojarzenia, które mogą mieć źródło w naszych przeszłych doświadczeniach. Jednak wystarczy zmrużyć oczy a wszystkie figuratywne szczegóły, których zdołaliśmy się dopatrzeć zamieniają się znów w abstrakcyjną kompozycję barwnych płaszczyzn.
Proweniencja
Warszawa, kolekcja prywatna
Biogram artysty
Malarka, wykładowca akademicki, przedstawicielka szkoły sopockiej i nowej figuracji. Teresa Pągowska związana była z grupami Realites Nouvelles oraz Nouvelle Ecole de Paris. W 1951 roku ukończyła PWSSP w Poznaniu w pracowni Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. Była wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, Łodzi a następnie w Warszawie. Pągowska brała aktywny udział w życiu artystycznym od lat 50. biorąc udział w licznych krajowych i zagranicznych wystawach. Artystka należy do grona wybitnych artystów nowoczesnej sztuki. Dzięki przyjaźni z Piotrem Potworowskim i inspiracji jego dziełami dała się poznać w latach 60. jako artystka szczególnie wrażliwa na dźwięczność barwy. Mimo zafascynowania kolorystami poszukiwała jednak własnej drogi twórczej. Związana z nurtem nowej figuracji w centrum swojego zainteresowania stawiała człowieka, świat jego przeżyć i emocji, dramat istnienia. Kontrasty modulowanych plam barwnych, sumaryczne kształty, teatralne pozy i gesty postaci usytuowanych na granicy figuratywności i abstrakcji to cechy charakterystyczne jej najlepszych płócien. Malarstwo Pągowskiej to afirmacja życia, które nie pozostawia widza obojętnym, tylko wciąga go do ciekawej dyskusji nad sensem istnienia. Jak pisze Bogusław Deptuła: (…) w pewnym sensie jej kompozycje, to często rodzaj, by użyć słowa piosenki Przybory, enigmatów. Czasami wszystko jest jasne, proste i wyraźne. Niekiedy jednak z wielkim trudem jesteśmy w stanie zidentyfikować poszczególne kształty i rozwikłać rebus obrazu. Zazwyczaj wysiłki zostają nagrodzone i możemy odczytać, skrótowy, czy zawikłany układ form(…) Pągowska nie lubi realizmu, ale nie chce malować obrazów abstrakcyjnych. Robiła to wiele lat temu, ale przypuszcza, że ten okres jej twórczości jest już zamknięty. Zostaje niejednoznaczność i obcinanie. Obcinanie wszystkiego: w sobie, w obrazie, w emocjach, w rzeczywistości, w kolorach. Tylko wyobraźnia pozostaje nieobjęta żadną redukcją. - cyt. za: Teresa Pągowska, Warszawa 2001, s. 11.
Nr katalogowy: 72
Teresa Pągowska (1926 - 2007)
Dzień trzeci, 1965
olej, płótno / 133 x 163 cm
sygn. l.g.: TP. opisany na odwrocie: TERESA PĄGOWSKA 133 x 163 DZIEŃ TRZECI
- Estymacja:
-
160 000 - 250 000 zł ●
37 123 - 58 005 EUR
40 610 - 63 452 USD
- Cena sprzedaży:
-
170 000 zł
39 444 EUR
43 148 USD
AUKCJA DZIEŁ SZTUKI 17 MARCA 2020
Aukcja:
17 marca 2020. godz. 19.00
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa
Wystawa przedaukcyjna:
28 lutego - 17 marca 2020 r.
Dom Aukcyjny Polswiss Art
ul. Wiejska 20, Warszawa
- Kontakt w sprawie obiektów:
-
galeria@polswissart.pl
tel.: +48 (22) 628 13 67