Polswissart

W 1969 roku Dalí pracował nad kolorowymi planszami litograficznymi „Pomologie francais” z roku 1846. Ilustracje, wykonane w tej technice, pokazują bardzo subtelną grę kolorów i głównym ich tematem są motywy botaniczne. Dalí o żywił gotowe grafiki swoimi osobliwymi fantazjami. W kolekcji czterech proponowanych grafik mamy malinę, pomarańczę, figę oraz krzak cytryny. Stanowią one fragment cyklu „FlorDali (Les Fruits)”, który składał się z 12-stu plansz. Prace są niezwykle dekoracyjne. Łączą w sobie urodę starych litografi i botanicznych ze szczyptą dowcipu myśli surrealistycznej. Artysta bawi się w inteligentny sposób, łącząc estetykę tych dwóch światów. Poziomka została spersonifikowana, dostała ludzkiego kształtu i nakrycie głowy przywodzące na myśl kapelusz Napoleona. W grafice przedstawiającej pomarańczę zostały wydobyte erotyczne elementy. Owoc przypomina kobiecy biust a dodana wbita flaga z kobiecymi kształtami podkreśla wymowną interpretacje Dalíego. Podobny charakter ma figa. Owoc również zastąpił piersi postaci, jednak ta wije się dramatycznie pod łodygą, która przebiła jej nogę. Ilustracja cytryny wydaje się najbardziej subtelna. W pierwszym momencie można nie dostrzec postaci, która skryła się w liściach krzaku. Jednak wielkie oko, które znajduje się pod grafiką jest dla nas wskazówką aby szukać głębiej. Prace Salvadora Dali zawsze nas zaskakują, pokazują nam alternatywny świat prosto z wyobraźni artysty. Prezentowane prace jednak są pomiędzy światem realnym a surrealistycznym, są wskazówką dla nas jak Salvador Dalí patrzył na otaczający go świat.

Wrocław, kolekcja prywatna

Ekscentryczny hiszpański malarz i jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci w sztuce XX wieku. Był indywidualistą, który do tej pory wzbudza skrajne emocje. Jedni uważają go za geniusza inni za człowieka ze zbyt dużym ego. Urodził się w 1904 roku w Figueres w Katalonii. Artysta wierzył, że jest kolejnym wcieleniem swojego starszego brata, który zmarł 9 miesięcy przed jego narodzinami. Już jako 10-cio latek wykazywał niezwykłe zdolności manualne, dlatego zaczął uczęszczać na zajęcia z rysunku. W wieku 14-stu lat zaczął sprzedawać z powodzeniem swoje pierwsze prace. Naukę kontynuował Akademii Sztuk Królewskich jednak nie dokończył studiów ponieważ przez swoją arogancje został wydalony ze szkoły. Wierzył w swój niezaprzeczalny geniusz i nie potrafił przyjmować krytyki od nauczycieli. Uważał, że ma większe od nich umiejętności i kompetencje. Po tym incydencie artysta wyjechał do Paryża gdzie jego kariera nabrała rozpędu. Dzięki Joanowi Miró dostał się do grupy surrealistów z którą jest kojarzony do tej pory. Jednak przez popieranie faszyzmu został wykluczony przez resztę artystów. Do tego jego konflikt z André Bretonem spotęgował niechęć surrealistów do siebie. Dalí jednak nie potrzebował wsparcia grupy aby osiągnąć sukces oraz rozgłos. Jego ekscentryczność sprzyjała popularności i idącymi za nią pieniędzmi. Artysta nie ukrywał swojego zamiłowania do dobrobytu. Nie odmawiał komercyjnym zamówieniem jak np. logo popularnych do dziś lizaków Chupa-Chups. Był artystą wielu talentów i odnajdywał się w przeróżnych mediach sztuki. Przede wszystkim kojarzony jest ze swoim malarstwem ale tworzył również filmy, rysunki, grafiki, rzeźby i bardzo lubił być fotografowanym. Ze sztuki wideo najbardziej rozpoznawalny jest „Pies Andaluzyjski”, który zrealizował wraz z Luisem Buñuelem. Jego obrazy są niezaprzeczalnie mistrzowskie pod względem warsztatowym. Jednak to jego wyobraźnia robi na widzach największe wrażenie. Każda osoba nawet nie zainteresowana sztuką zna jego obraz przedstawiający rozpływające się zegary (Uporczywość pamięci, 1931). Inne popularne dzieła to m. in.: Trwałość Pamięci, Płonąca Żyrafa czy Kuszenie Świętego Antoniego. Postać Daliego może wywoływać kontrowersje, jednak nie można odmówić mu inteligencji oraz wiedzy. W swojej sztuce inspirował się psychoanalizą Freuda i innymi dziedzinami nauki. Artysta mógł cieszyć się z sukcesów w karierze za swojego życia. Oprócz kontrowersji i konfliktów z innymi artystami, które były wodą na młyn dla jego rosnącej popularności, nie miał powodów do niezadowolenia. Również w życiu prywatnym Dali miał wiele szczęścia. Związał się z 10 lat starszą rosjanką o imieniu Gala, która była miłością jego życia. Kobieta była już w związku małżeńskim kiedy poznała artystę, jednak pod urokiem malarza rozwiodła się z francuskim poetą Paulem Éluardem. Dla Dalego była największą muzą, jej podobizny są uwiecznione w wielu jego obrazach gdzie użyczał jej twarzy portretowanym Madonnom. Ich związek był ekscentryczny tak jak całe życie artysty. Pozwalał swojej żonie na liczne romanse i zdrady nawet z jej byłym mężem.  W trakcie II wojny światowej artysta wraz z żoną wyjechali do stanów aby stamtąd wrócić po latach do Katalonii. Wydał swoją autobiografię, która do tej pory jest czytana przez miłośników jego ekscentrycznej postaci. Gala zmarła w 1982 roku. Był to olbrzymi cios dla artysty. Rok po śmierci żony namalował swój ostatni obraz i zaprzestał praktyki artystycznej już na zawsze. Podobno popadł w szaleństwo nie radząc sobie z ta wielką stratą. Uważał, że jest nieśmiertelny i chciał poddać się hibernacji. Zmarł w 1989 roku i został pochowany w mieście swojego narodzenia, gdzie znajdował się jego Muzeum-Teatr. Miejsce jego spoczynku jest otwarte dla zwiedzających.