Polswissart

Stanisław Leszczyński był niezwykle barwną postacią historii Polski. Nie zasłynął jako najlepszy władca, jednak nikt nigdy nie wątpił w jego intelekt, zamiłowanie do kultury oraz sztuki. Podobno pochlebnie wypowiadali się o nim osobistości takie jak Wolter, Monteskiusz czy Rousseau. Leszczyński próbował swoich sił w malarstwie i sporo pisał. Edukacja była dla niego zawsze priorytetową wartością.

Urodził się we Lwowie w1677 roku. Jego ojcem był Rafał Leszczyński podskarbi wielkiego koronnego i starosty generalnego Wielkopolski. Jako młody chłopak uzyskał staranne wykształcenie, a częste podróże dały mu obycie w świecie. Dzięki małżeństwu z Katarzyną z Opalińskich zyskał majątek, który sprawił, że stał się jednym z zamożniejszych polskich magnatów. Początkowo wraz ze swoim ojcem byli zwolennikami Augusta II, jednak wraz ze śmiercią Rafała Leszczyńskiego, syn drastycznie zmienił swoje poglądy polityczne. Był również zwolennikiem sojuszu Polsko Szwedzkiego, co sprawiło, że Karol XII wysunął jego kandydaturę na króla Polski. Wiedział, że takim nowym władcą Rzeczpospolitej będzie mu łatwo manipulować, ponieważ Leszczyński nie posiadał żadnej siły zbrojnej. Byłby zupełnie zależny od Szwecji. Pomimo zakazu ze strony stolicy apostolskiej, w 1705 roku Stanisław Leszczyński został królem polski. Nie cieszył się zbytnią popularnością przez podwładnych. Prędko po koronacji zawarł traktat przyjaźni ze Szwecją, oddając jej Rzeczpospolitą w pełną zależność. Leszczyński utrzymał się na tronie tak długo, jak Szwedzi odnosili sukcesy w walkach z Rosjanami. Po przegranej bitwie pod Połtawą w 1709 roku uciekł z kraju, aby po dwóch latach zrzec się władzy. Jednak nie był to koniec historii Leszczyńskiego jako władcy Polski. W 1795 jego córka Maria poślubiła Francuskiego władcę Ludwika XV. Dzięki wsparciu teścia Stanisław Leszczyński powrócił na tron Polski. Jego chwała nie trwała długo, ponieważ ta decyzja wzbudziła olbrzymie kontrowersje wśród sąsiadujących mocarstw: Rosji, Austrii i Saksonii. Leszczyński był zmuszony do ucieczki w przebraniu chłopa. W ramach kompromisu z Austrią otrzymał Lotaryngię, która był zaległym posagiem Marii. Pomimo mało chwalebnego końca jego panowania nad Rzeczpospolitą Leszczyński odnalazł spokój jako mecenas sztuki i kultury. Żył pełnią życia organizując przedstawienia, zapraszając artystów i filozofów. Zmarł w niezwykle sędziwym wieku 88 lat w wyniku rozległych oparzeń na skutek przypadkowego zaprószenia popiołem jego odzienia. 

Rzeszów, kolekcja prywatna