Polswissart

Najchętniej maluję to, co mnie otacza, co widzę – wagon metra, ulicę, ludzi na ulicy, postać, portret, autoportret. Wszystko w mojej twórczości wywodzi si e z tych obrazów, które odbieram codziennie chodząc po mieście, jeżdżąc tramwajem, patrząc na ludzi. Nie maluję z modela, nie jest moim zamierzeniem realistyczna czy fotograficzna dokładność w przedstawianiu, ale za pomocą koloru i formy staram się wyrazić pewien nastrój, aurę, w jakiej się znajduję w momencie malowania.

– Piotr Młodożeniec (Piotr Młodożeniec. Obrazy [katalog wystawy], wyd. Galeria Zamkowa, Lublin 2002, s. nlb.)

Piotr Młodożeniec, grafik, jeden z najważniejszych i najwyżej cenionych współczesnych twórców polskiego plakatu, swoje malarstwo traktuje jako wypowiedź bardziej osobistą. Podkreśla, że nie lubi o swojej twórczości malarskiej mówić, zdecydowanie bardziej woli malować. Malarstwo jest dla niego oderwaniem od działalności projektowej, ucieczką od zleceń, określonych z góry tematów i goniących terminów. Malowanie to inna czasoprzestrzeń, wiążąca się dla Młodożeńca ze swobodą kreacji, z autonomią: „w malarstwie czuję się całkowicie wolny i swobodny, mogę wybierać tematykę i formę jej przedstawienia, technikę, format”. Urodzony w rodzinie o wielkich artystycznych tradycjach (dziadek Stanisław był futurystycznym poetą, ojciec Jan – grafikiem i współtwórcą polskiej szkoły plakatu, brat Stanisław maluje) ze sztuką miał do czynienia od najwcześniejszych lat dzieciństwa. Stąd otwarcie przyznaje, że malarstwo jest dla niego bazą, na której dopiero rozwijają się projekty graficzne. W swoim malarstwie oddaje to, czym nasiąknął już jako kilkulatek spędzając całe dnie w pracowni ojca. To tam, wśród niezliczonych książek i albumów o sztuce, zafascynowała go tradycja sztuki dwudziestowiecznej, od europejskich tradycji z początku wieku aż po amerykański popart. Nie bez znaczenia pozostaje dla Młodożeńca sztuka archaiczna, pierwotna. Inspirację odnajduje w najrozmaitszych kontekstach, również tym współczesnym, naznaczonym obecnością technologii. Młodożeniec przyznaje się do fascynacji techniką komputerową, którą jako jeden z pierwszych zaczął wykorzystywać do pracy graficznej. Jego stosunek do komputera jest taki sam, jak do każdego innego narzędzia pracy artysty: „węgiel zostawia pył, ołówek zostawia ślad, pędzel też. Jak mi farba spływa podczas malowania, to zostawiam ten zaciek i tu jest po prostu tak samo. Jak coś jest mało rozdzielcze i wychodzą piksele, to też tego nie ukrywam, nie chcę tego niwelować” (Piotr Młodożeniec. Plakaty 2000-09 [katalog wystawy], wyd. Państwowa Galeria Sztuki, Sopot 2009, s. 32). Tak samo naturalnie podchodzi Młodożeniec do kwestii wpływu jaki skomputeryzowany świat graficzny ma na jego malarstwo. Choć, jak sam przyznaje, w pracy grafika wciąż brakuje mu tego, co odnajduje przy sztalugach, - mycia pędzla, kredek, zapachu rozpuszczalnika. Ponieważ w pracy malarza dla Młodożeńca liczy się nie tylko efekt ale też sam akt twórczy, tzw. robota fizyczna – płótno, które trzeba nabić, farby, które trzeba rozrobić. Odpowiedzialność za pracę, którą później oglądać będą inni. „Mówiąc o dobrym obrazie ‘dobry’, myślę o ponadczasowym uniwersalnym kryterium istniejącym ponad krytykami i publicznością. Może jest to najprościej rzecz ujmując kryterium czasu, sprawdzenia się? Wierzę w to, że pewne rzeczy się same obronią”.

Warszawa, kolekcja prywatna