Polswissart

 Kolor posiada tożsamość. To ona wypełnia obraz, wprowadza do niego wartość.

– Jerzy Kałucki (Jerzy Kałucki – notacja, Prod. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, Filmoteka Małopolska, 19 kwietnia 2018)

– Sformułował pan stwierdzenie „przestrzeń geometrii”.

– Sformułowałem je na użytek moich obrazów jako wniosek z mojego doświadczenia malarskiego. Jest to określenie tego rodzaju przestrzeni, która jest generowana, wytwarzana, przez reguły geometrii, czyli przez konstrukt abstrakcyjny, wytwór naszego umysłu. Tylko ludzie pojmują geometrię, zwierzęta – nie. Dla zwierzęcia najprawdopodobniej istnieje przestrzeń jedna i niepodzielna. Człowiek nauczył się ją mierzyć, dzielić, ograniczać. Jest to przestrzeń, na której przeprowadzamy te wszystkie operacje. Nie jest to przestrzeń doświadczalna, ale mentalna.

(Fragment rozmowy opublikowanej w: „Art & Business” 2008, nr 5, s. 34-39)

Sztuka Jerzego Kałuckiego stanowi niewątpliwie kontynuację abstrakcji geometrycznej początków XX wieku. Artysta studiuje relacje między elementami przestrzeni, a także zagadnienia ruchu, barwy i światła. Geometryczne formy chętnie ogranicza na płaszczyźnie obrazu łukowatą linią, bądź z niej samej czyni obiekt zainteresowań. Układy te są precyzyjnie przemyślane. Tymczasem geometria w obrazach Kałuckiego jest mocno konceptualna. Skłania do podświadomego, indywidualnego wyobrażania sobie brakujących elementów łuków czy pasów oraz sił działających wewnątrz kompozycji.

Kwintesencją przedstawień malarskich Kałuckiego są trzy motywy: łuk, który jest fragmentem koła i rozszerza przestrzeń pracy, linia prosta oraz barwna płaszczyzna. Wszystkie działania malarskie artysty cechuje precyzja i dokładność. Malarz jest bardzo oszczędny w środkach, dzięki czemu uzyskuje niesamowitą przejrzystość wymowy.

Cykl Przebiegi, do którego zalicza się oferowana praca, powstawał w latach 2010-2012. Artysta odrzuca w nim formę koła, statyczność zamienia na dynamizm. O ile wcześniejsze prace były próbami syntezy, nadania przestrzeni arbitralnej struktury, zawierającej całokształt doświadczonego świata we wszystkich jego punktach – to nowe obrazy są tymi punktami, jednostkowymi zdarzeniami, w ułamkach czasu, przemijającymi i one są tymi co konstytuują wszechświat.

Polska, kolekcja prywatna
Desa Unicum, aukcja 17.03.2016, poz. 43

Kraków, Galeria Starmach, Jerzy Kałucki. Przebiegi, marzec - kwiecień 2013.

Jerzy Kałucki. Przebiegi [katalog wystawy], wyd. Galeria Starmach, Kraków 2013

Malarz, scenograf, ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Debiutował w roku 1958 scenografi ą dla Opery Śląskiej we Wrocławiu. Wkrótce zaczął wystawiać również prace malarskie. W roku 1963 Kałucki miał swoją pierwszą wystawę indywidualną w krakowskiej Galerii Krzysztofory. W 1976 r. został ofi cjalnie członkiem Grupy Krakowskiej. Prowadził pracownię malarstwa poznańskiej ASP w latach 1981 – 2003. Artystę interesuje studiowanie relacji między elementami przestrzeni, ruchu, barwy i światła. Stosuje przede wszystkim formy abstrakcyjne – geometryczne. Chętnie ogranicza je na płaszczyźnie obrazu linią łukowatą bądź z niej samej czyni obiekt zainteresowań. Geometria w obrazach Kałuckiego jest mocno konceptualna, widz podświadomie wyobraża sobie brakujące elementy łuków czy pasów, czuje siły działające wewnątrz kompozycji. Układy te są precyzyjnie przemyślane. Konsekwentnie realizuje swoje poszukiwania w różnych mediach, grafice a nawet instalacji. Kwintesencją przedstawień malarskich Kałuckiego są trzy motywy: łuk, który jest fragmentem koła i rozszerza przestrzeń pracy, linia prosta oraz barwna płaszczyzna. Wszystkie działania malarskie Kałuckiego cechuje precyzja i dokładność. Artysta jest bardzo oszczędny w środkach, dzięki czemu uzyskuje niesamowitą przejrzystość wymowy. Sztuka Kałuckiego jest niewątpliwie kontynuacją abstrakcji geometrycznej początków XX wieku.