Polswissart

Prezentowany pejzaż umiejscowiony jest gdzieś pomiędzy cyklem „Zmierzch” (2004) a niedawnym cyklem nokturnów z Graboszyc (2012-2013). Monochromatyczne, ciemne obrazy Bujnowskiego, przedstawiają sceny oświetlone bladym światłem księżyca. Minimalistyczny gest artysty łączy czerń farby ze światłem, uzyskując pełnię obrazu w najprostszej formie.

Patrząc z dystansu zaczyna jawić mi się, że sednem mojej pracy jest nazywanie rzeczy po imieniu. Elementarny opis tego co wokół mnie, wokół nas. Stąd te obrazy/logotypy - dym, chmury, dom, cegła, zapalniczka, mgła, okno, księżyc, usta, cień, ocean… Wierzę, że z tych słów mogę ułożyć pełne, sensowne zdania, którymi mogę opowiedzieć jakąś historię, albo Wy możecie z nich ułożyć własną historię. – Rafał Bujnowski
(Z Rafałem Bujnowski rozmawia Kama Zboralska, Wywiad z Rafałem Bujnowskim – Zwycięzcą pierwszej edycji Kompasu Młodej Sztuki 2008, portal Art-info 04.01.2022)

Urodzony 1974 roku w Wadowicach Rafał Bujnowski, jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i fotografią, bada także wzajemne relacje pomiędzy różnymi mediami. Tworzy instalacje, sztukę wideo i obiekty w przestrzeni publicznej, organizuje akcje artystyczne. W latach 1994-2001 wraz z m.in. Markiem Firkiem, Marcinem Maciejowskim i Wilhelmem Sasnalem współtworzył Grupę Ładnie. Jednocześnie od 1998 do 2001 prowadził Galerię Otwartą w Krakowie, której przestrzenią wystawienniczą były miejskie bilbordy. W 2008 roku został zwycięzcą pierwszej edycji Kompasu Młodej Sztuki.

Artysta zyskał rozpoznawalność jako twórca obrazów z cyklu „Obrazy-Przedmioty”, naśladujących w skali 1:1 przedmioty z codziennego otoczenia. Do serii prac należały m.in.: „Tablica szkolna” (1999), „Cegły” (1999) czy „Kaseta 180 minut” (2000). Wszystkie powstawały w ilościach od kilku do nawet stu egzemplarzy. Malarz sprzedawał je czasem po cenie oryginalnych przedmiotów.

Mimo różnorodnych akcji, twórczość Bujnowskiego to głównie malarstwo, a jego kolejne cykle stanowią krótsze lub dłuższe działania poruszające problematykę aktualnego miejsca sztuki w społeczeństwie i jej unikatowości, graniczące z konceptualizmem. Jego płótna charakteryzuje skrajny minimalizm, przewrotność i ironia. Zawiera się też w nich wiele odniesień historycznych i kulturowych. Prace Bujnowskiego znajdują się w zbiorach najważniejszych instytucji publicznych i prywatnych w Polsce i za granicą.