Polswissart

Secesyjna stylistyka jego prac w tym okresie ustępuje na rzecz niespokojnych, postrzępionych form, widocznych doskonale również w prezentowanym „Portrecie Profesorowej Z.” Artysta był także projektantem witraży, tkanin i plakatów. Zajmował się ilustratorstwem.

Sichulski posiada żywy zmysł kolorystyczny, ogromną łatwość kształtowania plastycznego, lotność fantazji, wyborne odczucie ruchu, pędu, wir, wreszcie, właściwy rasowemu karykaturzyście, dar dosadnego charakteryzowania ludzi i zwierząt.

– Karol Frycz (Frycz K., Sichulski w Zachęcie, „Świat”, 1926, nr 41, s. 4-5 )

Malarz, rysownik i grafik, reprezentant folklorystycznego nurtu w sztuce Młodej Polski. Twórczość Sichulskiego została zdominowana przez tematykę huculską. Urodził się 17 stycznia 1879 roku we Lwowie. Był synem inżyniera kolejowego Antoniego Jeremiasza oraz Kamilli Langner. W latach 1899-1901 Sichulski studiował przez trzy semestry prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza oraz odbył służę wojskową w armii austriackiej. W 1901 roku wstąpił do krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczył się malarstwa pod okiem Leona Wyczółkowskiego, Józefa Mehoffera i  Stanisława Wyspiańskiego. Kształcił się również w Rzymie, Paryżu i Monachium. Zadebiutował jako artysta w 1903 roku w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1903-1905 współpracował z czasopismem satyrycznym Liberum Veto, gdzie pracował jako rysownik. Od 1905 roku należał do kabaretu Zielony Balonik oraz do Towarzystwa Artystów Sztuk Polskich – Sztuka.

W 1907 osiedlił się na stałe we Lwowie. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Utrwalił wówczas w swych szkicownikach wizerunki kolegów i wojskowych osobistości, które później prezentował na wystawach i opublikował w albumach. W latach 1920-1930 wykładał w lwowskiej Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, zaś w okresie 1930-1939 piastował stanowisko profesora w krakowskiej ASP. W maju 1938 roku Sichulski został odznaczony brązowym medalem krakowskiej ASP za długoletnią służbę, w listopadzie zaś srebrnym.

Artysta pozostał do końca życia pod ogromnym wrażeniem Huculszczyzny, począwszy od swego pierwszego pobytu w zimie 1905 roku (będąc tam wraz z Władysławem Jarockim oraz Fryderykiem Pautschem). W jego malarstwie przeważa żywa, dekoracyjna kolorystyka, która tak fascynowała go w góralskim folklorze Karpat Wschodnich.