Podstawową wartością w mojej pracy twórczej jest kolor.(…) W dialogu z odbiorcą tworzy słowa języka nieświadomego, jest źródłem energii.(…) W czasie powstawania obrazu kombinacje kolorów i ich odcieni krystalizują się w strumieniu odczuwania emocji. Tonacje barw są kreowane wzruszeniem, działają bezpośrednio, bez barier myślowych, nie ma tu dystansu, kalkulacji i rozważań. Geometryczne ograniczenie barw na zrównoważonej płaszczyźnie kwadratu, rozdzielenie ich linią powoduje wewnętrzną wibrację i napięcia, wywołuje emocje, które są bardziej swobodne. (…) Chwila, w której namalowany obraz zaczyna samodzielnie istnieć, szukając swojego miejsca w dialogu z odbiorcą, to moment najistotniejszy. (…) Obraz, posługując się językiem barw, nawiązuje rozmowę, otwiera całą głębię brzmienia i duchową gotowość odbioru, staje się bezustannym źródłem niespodzianek i odkryć, inspiracją dla wszystkich, którzy mają odwagę oderwać się od powszedniości i oddać bez reszty kontemplacji, słuchając w ciszy szeptu barw.

(Andrzej Nowacki, Szepty barw, tekst autorski artysty)

Lata wczesnej młodości spędził w Krakowie, w 1977 roku wyjechał z Polski. Studiował skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach 80-tych zaprzyjaźnił się z dwoma wielkimi polskimi artystami związanymi z nurtem abstrakcji geometrycznej – Kajetanem Sosnowskiego i Henrykiem Stażewskim. Ta znajomość stała się inspiracją do pierwszych indywidualnych poszukiwań twórczych, które zaowocowały powstaniem na początku lat osiemdziesiątych rysunków i pasteli. Pierwsze reliefy, do których należy również prezentowana praca, powstają w 1988 roku. W centrum zainteresowań artystycznych Nowackiego pozostają pasy, linia. Artysta przekracza tradycyjne medium malarstwa tworząc op-artowskie reliefy trójwymiarowe, inspirowanych konstruktywizmem i koloryzmem oraz efektem ich wzajemnych zależności. Pierwsza wystawa indywidualna artysty miała miejsce w Galerii “Pommersfelde” w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. W 1992 roku w Galerii “Pryzmat” w Krakowie zorganizowano pierwszą wystawę artysty w Polsce. Od tamtej pory jego prace prezentowane są regularnie w wielu znanych światowych galeriach i muzeach. Wydarzeniem polskiego rynku sztuki stała się wspólna wystawa Wojciecha Fangora i Andrzeja Nowackiego “Widzieć jasno w zachwyceniu FANGOR/ NOWACKI” w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie (18 maja-26 czerwca 2011). Duet to nieprzypadkowy – Nowacki, jak i Fangor, zaliczany jest do spadkobierców XX-wiecznej awangardy tworzącej w nurcie abstrakcji geometrycznej. Podobnie jak u Fangora sztuka Nowackiego jest silnie zindywidualizowana i kładzie nacisk na interakcję dzieła z odbiorcą. Obu twórców łączą poszukiwania w zakresie energii koloru, granic przestrzeni obrazu i zależności między iluzją a płaszczyzną.