Polswissart

Scena skoncentrowana jest wokół postaci Józefa, nagiego chłopca, wychodzącego po drabinie z podziemnego więzienia, z wyrazem głębokiej boleści na twarzy. Po prawej pięciu braci drwiących z jego smutku, po lewej inni bracia odbierają zapłatę od kupców izmaelickich. Pod koniec XIX wieku sceny biblijne pojawiają się w polskim malarstwie, w którym wątki martyrologiczne i symboliczne przeplatały się i przenikały. Monumentalne przedstawienia pełne dramatycznej symboliki odzwierciedlały nastroje panujące wśród narodu. Symboliczna w znaczeniu scena sprzedaży Józefa przez jego własnych braci, podobnie jak sprzedaż Chrystusa przez Judasza silnie przemawiała do współczesnego Sokołowskiemu odbiorcy. Świetny warsztatowo obraz nosi ślady monachijskiego wykształcenia w wiernym oddaniu szczegółów, z drugiej strony starannie przemyślana kompozycja przywołuje na myśl szkołę Matejki. Zygmunt Sokołowski zmarł w wieku niespełna trzydziestu lat nie pozostawiając po sobie bogatego dorobku artystycznego. Jego twórczość obecna jest na rynku sporadycznie, tym bardziej pojawienie się monumentalnego w skali obrazu jakim jest prezentowany Józef sprzedany przez braci to ważne wydarzenie dla miłośników i znawców polskiego malarstwa przełomu wieków.

Warszawa, kolekcja prywatna

Wystawa w ramach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych organizowana w Krakowie (1889) i we Lwowie (1885).
Wystawa Sztuki Polskiej 1764-1886, Lwów 1894.
Wystawy w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, Warszawa 1884 i 1885.

Bołoz Antoniewicz J., Katalog wystawy sztuki polskiej od 1764-1886, Lwów 1894, s. 357, poz. 1530.
Katalog nieustającej wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1893, poz. 140.
Katalog nieustającej wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1892, nr 1,2, poz. 238.
Katalog nieustającej wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1890, nr 14, poz. 238.
Katalog nieustającej wystawy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Kraków 1889, nr 2,3,5,7, poz. 238.

WZMIANKOWANY:
Świeykowski E., Pamiętniki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie 1854-1904, Kraków 1905
Mycielski J., Sto lat dziejów malarstwa w Polsce 1760-1860 z okazji wystawy retrospektywnej malarstwa polskiego we Lwowie 1894 r., Kraków 1898, s. 714

Urodzony w 1857 roku Zygmunt Sokołowski swoje kształcenie artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, pod okiem Jana Matejki. Następnie wyjechał do Monachium, kontynuując naukę w tamtejszej akademii. Początkowo studiował rzeźbę, a następnie malarstwo w klasie Alexandra Wagnera. W 1881 osiadł na stałe w Paryżu, regularnie wracając do kraju i odwiedzając Poznań. Malował zarówno w technice olejnej, jak i akwarelą. Jego twórczość obejmuje pejzaże, portrety oraz stylizowane scenki rodzajowe. Realizował także akademickie w duchu, monumentalne kompozycje historyczne, takie jak „Józef sprzedany przez braci” (1883) czy „Saul i Dawid” (1884).

Malarz wystawiał swoje prace m.in. w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, jak i warszawskiej Zachęcie. Jego ledwie rozpoczętą i znakomicie zapowiadającą się karierę nieoczekiwanie przerwała śmierć w wieku niespełna trzydziestu lat. Pozostawiając po sobie niewielki dorobek artystyczny, Sokołowski nie jest artystą dobrze znanym na rynku. Dzieła malarza pojawiają się na aukcjach sporadycznie, stanowiąc ciekawostkę dla miłośników i znawców polskiego malarstwa przełomu wieków.