Polswissart

  opisany na odwrocie: 178 26/11/09 W twórczości Wojciecha Ćwiertniewicza od zawsze niemal przeplata się abstrakcja i figuracja. Ta ostatnia zdominowała początkowy okres aktywności artysty, w późniejszym dochodząc co jakiś czas do głosu. Ćwiertniewicza zawsze pasjonował akt, szczególnie męski. Jest nawet uważany za artystę, który w sztuce polskiej, jako jeden z niewielu na prawdę widzi, czuje i oddaje męskie ciało w jego pełni. Jego kompozycje abstrakcyjne to wirtuozeria koloru. Często pojawia się w nich motyw koła, do którego malarz przywiązuje znaczenie symboliczne. Koła rozrzucone na płaszczyźnie płótna, nawiązują do form mandali. Mają wyjątkową „tłustą” teksturę, sprawiają często niemal erotyczne wrażenie i kuszą, aby je dotknąć. Występują w wielu gamach kolorystycznych, do najbardziej typowych jednak należą zestrojenia w ciepłych barwach ziemi, kontrastowe zestawienia chłodnych zieleni, czerwieni i żółci oraz szarości z grantami. Artysta nie tytułuje swoich prac, opatruje je jednak skrupulatnie numerami i datami.

(ur. 1955 r.) studiował malarstwo na ASP w Krakowie w latach 1976-1981. Jest laureatem m.in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida i Nagrody Exit za rok 2008. Jest autorem 58. wystaw indywidualnych, z czego najważniejsze to: Malarstwo, Galeria Promocyjna, Warszawa (1986); Nowe obrazy, Starmach Gallery, Kraków (1990); Malarstwo, Starmach Gallery, Kraków (1992); Obrazy nie ostatnie, Otwarta Pracownia, Kraków (2000); Projekcje, Otwarta Pracownia, Kraków (2006); Mężczyźni, Galeria aTak, Warszawa (2008); Malarstwo, Galeria Promocyjna, Warszawa (2008); Życie po życiu, Galeria Kameralna BGSW, Słupsk (2009); To (nie) jest DNA, Otwarta Pracownia, Kraków (2010); męskie/żeńskie, Galeria Miejska, Wrocław (2011); Ceci n'est pas un paysage, Skład Solny, Kraków (2011). Uczestnik kilkudziesięciu ekspozycji zbiorowych, z których najważniejsze to: Ekspresja lat 80-tych, Galeria BWA, Sopot (1986); Świeżo malowane, Zachęta, Warszawa (1988); Opening Up – Six Major Polish Painters, Hammer Gallery, New York (1991); The Expressive Struggle, Anderson Gallery, Buffalo (1992); Rozpoznanie, Galeria Bunkier Sztuki, Kraków (1996); Granice obrazu, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (1997); Żebro Ewy? Potencje męskości, Galeria Studio, Warszawa (2009); Ars Homo Erotica, Muzeum Narodowe, Warszawa (2010); Apogeum, CSW Znaki Czasu, Toruń (2010); Post-Gauguin, Galeria BWA, Katowice (2011); Salon 100-lecia ZPAP, Bunkier Sztuki, Kraków (2011). Jego prace są w licznych kolekcjach publicznych, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Górnośląskim w Bytomiu, Bibliotece Głównej ASP w Krakowie.