Polswissart

Uznany za prekursora op-artu. Przedstawiciel najbardziej awangardowego nurtu polskiej sztuki nowoczesnej. Członek ugrupowania "Blok". Związany z artystyczną awangardą europejską - m.in. T. van Doesburgiem, V. Eggelingiem, M. van der Rohe, L. Moholy-Nagyem. Jego zainteresowanie konstruktywizmem ukierunkowała znajomość z El Lissitzkym. Wystawiał i przebywał w Berlinie w latach 20-tych, gdzie w 1926 r w galerii Der Sturm odbyła się wystawa indywidualna artysty. W 1924 r ogłosił manifest "Mechano-Faktura", w którym odrzucił malarstwo iluzji przestrzennej na rzecz dwuwymiarowości płócien. Ograniczył skalę barw do białej, czarnej i czerwonej. Posługiwał się szablonami. Założył firmę reklamową, w której realizował swoje pomysły druku funkcjonalnego. Przez krytykę światową uznany za jednego z kilkuset najwybitniejszych twórców XX wieku "ARTof the 20th Century" TASCHEN 2000.

Malarz, grafik, typograf oraz teoretyk i krytyk sztuki. Członek ugrupowania Blok, Syndicat de la Prasse Artistique Française oraz Association Internationale des Critiques d'Art (AICA). Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1904-1909), w Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii (1909-1910) oraz - w latach 1911-12 - w École des Beaux-Arts i École des Arts Décoratifs w Paryżu. W 1913 roku wrócił do Polski i rozpoczął trzyletnie studia w warszawskiej Szkole Rysunkowej pod kierunkiem Jana Kuzika. Rok 1921 stanowił przełom w twórczości Berlewiego: artysta zwrócił się wówczas w stronę konstruktywizmu i suprematyzmu. Przeniósł się do Berlina, gdzie zetknął się z kręgiem konstruktywistów- El Lissitzkiego, Theo van Doesburg, Ludwiga Miese van der Rohe, Laszlo Moholy-Nagy. Sformułował wówczas zasadę mechanofaktury, którą ogłosił w Polsce w 1924 roku. Był czołowym przedstawicielem awangardowej abstrakcji geometrycznej w Polsce. Ważniejsze dzieła z tego okresu to: Mechanofaktura biało-czerwono-czarna z 1924 z Muzeum Sztuki w Łodzi oraz Kompozycja mechanofakturowa znajdująca się w Muzeum Narodowym w Warszawie. W latach powojennych Berlewi uprawiał sztukę figuratywną. Do swoich nowatorskich eksperymentów z zakresu abstrakcji powrócił w latach 50. XX w.