sygn. l.d.: Stanisław Wolski 1891

Był malarzem i rysownikiem, uczniem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej oraz Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W latach 1883-85 przebywał w Monachium kształcąc się w pracowni Józefa Brandta. W kręgach monachijskich uchodził za artystę bardzo zdolnego. W 1886 wrócił do Warszawy. Malował przede wszystkim obrazy o tematyce batalistycznej i historycznej, za które był ceniony. Tworzył też malarstwo rodzajowe. Świetnie zapowiadającą się karierę przerwała Wolskiemu nieuleczalna choroba, która dopadła go w młodym jeszcze wieku. Krótki okres działalności artystycznej spowodował, że dorobek tego artysty jest niemalże nieznany. To oraz przynależność do rzadziej choć z powodzeniem uprawianego przez artystę gatunku portretu stanowi o wyjątkowości prezentowanego dzieła. Przedstawia ono najprawdopodobniej portret damy z ziemiaństwa siedzącej w fotelu na tle ogrodowej scenerii otaczającej dwór. Harmonijna kompozycyjnie praca wyróżnia się charakterystyczną dla monachijskiego środowiska doskonałością warsztatu i dbałością o najmniejszy szczegół.