Polswissart

Jerzy Kałucki należy do grona współczesnych polskich artystów, których sztuka ma silnie intelektualną podbudowę. Prócz malarstwa i scenografii zajmuje się rysunkiem, uprawia grafikę, realizuje konstrukcje przestrzenne, niekiedy bliskie idei instalacji. Interesuje go studiowanie relacji między elementami przestrzeni, ruchu, barwy, światła. Realizuje swój cel, stosując przede wszystkim formy abstrakcyjne - geometryczne. Chętnie ogranicza je na płaszczyźnie obrazu linią łukowatą bądź z niej samej czyni obiekt zainteresowań.

Sztuka Jerzego Kałuckiego jest daleka od irracjonalnych dywagacji, ale obok tej racjonalnej, świadomej i bez oporu ujawnianej strony jego osobowości, istnieje jeszcze strona bardziej liryczna, poetycka, która skłania widza do medytacji. Bez wątpienia czynnikami decydującymi są tu purystyczna oszczędność i rygor geometrii. Malarstwo Kałuckiego cechuje niezrównana precyzja, a jego postawę wyjątkowa sumienność. Obrazy artysty przynależą do abstrakcji geometrycznej, międzynarodowego stylu sztuki XX wieku charakteryzującego się postawą rezygnacji z eksponowania własnej indywidualności na rzecz uniwersalnego języka elementarnych czystych form.

Kałucki swoje obrazy buduje w oparciu o modularne formy, za pomocą których próbuje w pewnym sensie zaprowadzić porządek w chaosie rzeczywistości. Z drugiej zaś strony ma się wrażenie, że jego obrazy istnieją gdzieś obok rzeczywistości, rozwijają się poza nią. Ma to być może związek z faktem, że figury geometryczne podlegają u Kałuckiego swoistej dezintegracji: dobrym przykładem jest koło, oglądane na jego obrazach najczęściej, które zwykle jednak traci swoją jednorodność i staje się fragmentem samego siebie. Tę powtarzalność analogicznych kształtów często sankcjonuje kolorystyka - z wyraźnymi dominantami jednej tonacji barwnej.

Malarz, scenograf, ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Debiutował w roku 1958 scenografi ą dla Opery Śląskiej we Wrocławiu. Wkrótce zaczął wystawiać również prace malarskie. W roku 1963 Kałucki miał swoją pierwszą wystawę indywidualną w krakowskiej Galerii Krzysztofory. W 1976 r. został ofi cjalnie członkiem Grupy Krakowskiej. Prowadził pracownię malarstwa poznańskiej ASP w latach 1981 – 2003. Artystę interesuje studiowanie relacji między elementami przestrzeni, ruchu, barwy i światła. Stosuje przede wszystkim formy abstrakcyjne – geometryczne. Chętnie ogranicza je na płaszczyźnie obrazu linią łukowatą bądź z niej samej czyni obiekt zainteresowań. Geometria w obrazach Kałuckiego jest mocno konceptualna, widz podświadomie wyobraża sobie brakujące elementy łuków czy pasów, czuje siły działające wewnątrz kompozycji. Układy te są precyzyjnie przemyślane. Konsekwentnie realizuje swoje poszukiwania w różnych mediach, grafice a nawet instalacji. Kwintesencją przedstawień malarskich Kałuckiego są trzy motywy: łuk, który jest fragmentem koła i rozszerza przestrzeń pracy, linia prosta oraz barwna płaszczyzna. Wszystkie działania malarskie Kałuckiego cechuje precyzja i dokładność. Artysta jest bardzo oszczędny w środkach, dzięki czemu uzyskuje niesamowitą przejrzystość wymowy. Sztuka Kałuckiego jest niewątpliwie kontynuacją abstrakcji geometrycznej początków XX wieku.