Polswissart

Łącząc ze sobą Sztukę i Naukę, postawa twórcza Piotra Kowalskiego jest wyjątkowa. Podobnie jak Leonardo da Vinci i Dürer w swoich epokach, artysta idzie z duchem czasu. Jego sztukę porównuje się często do ruchu lumino-kinetycznego, z którym podziela pewne koncepcje: w rzeczywistości jest bliższa Takisowi czy Jeanowi Dupuy, technologiczna i eksperymentalna, bardzo zdefiniowana i nieformalna, umiejscowiona pomiędzy materialnością a wirtualnością i zawsze szukająca nowości. – Serge Lemoine
(cyt. za: Piotr Kowalski. Light, a tool for thinking the world [katalog wystawy], [tłum. Skrzypczak P.], Espace Meyer Zafra, Paryż 2024, s. nlb)

Urodzony w 1927 roku Piotr Kowalski niczym Leonardo da Vinci ucieleśniał postać artysty jako naukowca i wynalazcy. Był twórcą prostych minimalistycznych form i podstawowych struktur. W swych pracach starał się ukazywać prawa fizyki, posługując się zarówno poetyckimi środkami wyrazu, jak i współczesnymi technologiami. W wieku dziewiętnastu lat opuścił Polskę, mieszkając przejściowo w Szwecji, Francji, USA i Brazylii. Studiował architekturę i nauki ścisłe w prestiżowym Massachusetts Institute of Technology w Cambridge (USA). Po uzyskaniu dyplomu w 1952 roku, pracował jako architekt w Nowym Jorku i Paryżu. Równolegle z pasją do architektury, urbanistyki eksperymentalnej i sztuki w przestrzeni publicznej, pogłębiał swoje zainteresowanie rzeźbą. W 1955 roku założył swoją własną pracownię projektową.

W 1961 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na budynek dworca kolejowego w Tunisie. W tym samym czasie przygotował swoją pierwszą indywidualną wystawę w Maison des Beaux-Arts w Paryżu. Reprezentował Francję na 34. Biennale w Wenecji w 1968 roku, a cztery lata później wystawił swoje rzeźby podczas Documenta 5 w Kassel. W latach 1978-1985 prowadził pracownię w Center for Advanced Visual Studies w Massachusetts Institute of Technology jako stypendysta Fundacji Rockefellera. Od lat 70. zajmował się tworzeniem kompozycji przestrzennych. Do jego najbardziej znanych realizacji tego typu zaliczyć można m.in. „Porte Sud” i „Plac Pascala” – kompleks urbanistyczno-rzeźbiarski w słynnej paryskiej dzielnicy La Défense, a także „Axe de la Terre” (Oś Ziemi) w Marne-la-Vallée – będącą rzeźbą „astronomiczną” oraz „Thermocouple” znajdujący się na brzegu Dunaju w Linzu – czyli „podwójny pomnik”, którego poszczególne elementy przemieszczają się pod wpływem zmian temperatury. 

Obiekty artystyczne Kowalskiego charakteryzuje silne zakorzenienie w architekturze. Jego myślenie przestrzenne i techniczne wyraża się głównie w podejściu do nauki i nowych technologii. Artysta wykorzystuje je dosłownie, jako materię – budując swoje prace ze stali nierdzewnej, plexi, drutów i elementów maszyn, elektryfikując je i umieszczając w przestrzeni.

Belgia, kolekcja prywatna