Polswissart

Warszawa, kolekcja prywatna
zakup od artysty

Belgrad, Muzeum Historii Jugosławii w Belgradzie, Za żelazną kurtyną. Sztuka oficjalna i niezależna w Związku Radzieckim i Polsce 1945-1989, 4 grudnia 2010 - 15 lutego 2011.
Olsztyn, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Wczoraj i dziś. Malarstwo Tadeusza Dominika, 7 września - 1 października 2006.
Warszawa, Państwowa Galeria Sztuki Zachęta, Tadeusz Dominik. Malarstwo, 1993.

Za żelazną kurtyną. Sztuka oficjalna i niezależna w Związku Radzieckim i Polsce 1945-1989 [katalog wystawy], wyd. Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2011, s. 150.
Tadeusz Dominik. Za oknem jest ogród..., wyd. Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2008, poz. 27, s. 201.
Tadeusz Dominik wczoraj i dziś [katalog wystawy], wyd. Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn 2006, s. 11.
Tadeusz Dominik. Malarstwo, wyd. Państwowa Galeria Sztuki Zachęta, Warszawa 1993, poz. 5.

Pochodził z ubogiej rodziny mieszkającej w Szymanowie. Pomimo niesprzyjających warunków materialnych, malował od dziecka. W latach 1946-51 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał w 1953 roku dyplom w pracowni prof. Jana Cybisa. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę asystenta  w pracowni prof. Wacława Waśkowskiego na wydziale Grafiki. Był stypendystą Rządu Francuskiego (1958-1959) i Ford Foundation (1961-1962). Konsekwentnie rozwijał swoją karierę naukową uzyskując w 1988r. tytuł  profesora zwyczajnego. Dwukrotnie był dziekanem Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. W 1990 roku odszedł na emeryturę. Początkowo tworzył grafiki, czarno-białe drzeworyty zyskujące wielkie uznanie. Później malarstwo stało się jego główną formą wypowiedzi. Początkowo figuratywne, już w latach 50tych zaczęło ulegać mocny uproszczeniom i syntezie, wręcz do podświadomie czytanych znaków a prymat w kompozycji zyskiwał coraz silniej kolor. Od swojego nauczyciela, wielkiego kapisty – Cybisa, przejął myśl, że malarstwo nie ma za zadania powielać natury wiernie jak fotografia a jedynie ją sugerować kształtem barw przekazując subiektywne odczucie a nie fakty i czyniąc z obrazu autonomiczne dzieło oderwane od pierwowzoru.

Dominik debiutował w 1951 na VII Wystawie Plastyki w Radomiu. Jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się w Zachęcie w 1957. Za granicą zadebiutował pokazem prac (cykl drzeworytów  pt. „Macierzyństwo”) na XXVIII Biennale w Wenecji w 1956. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych: w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Szczecinie, a także w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Galerii Albertina w Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie. Jego prace znajdują się w wielu muzeach i kolekcjach, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i Poznaniu, w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Stedelijk Museum w Amsterdamie.